In het Dagblad van het Noorden stond gisteren (7 januari 2011) een klein artikel (zie beneden) over de Internationale van Hoogezand-Sappermeer, een satirisch loflied van Driek van Wissen (Groningen, 1943 - Istanbul 2010) en Wouter de Koning (leeft gelukkig nog).

De provincie Groningen bestond in 1994 400 jaar - althans in 1594 is de Reductie van Groningen getekend, waarmee Nederland (de toenmalige Republiek der Zeven Provinciën) geografische gezien bijna compleet werd. Tegelijk was in 1994 een grootscheepse gemeentelijke herindeling voltooid. Groningen bestond uit 25 gemeentes. De provincie heeft om dit historische feit te memoreren aan  Driek van Wissen en Wouter de Koning opdracht gegeven om voor elke gemeente een nieuw gemeentelied te schrijven. Elk lied moest uit 400 woorden en 400 noten bestaan. Deze liederen zijn uitgegeven in de door Maarten Voorzanger geïllustreerde bundel Opus 400 (die in een antiquariaat zo rond de € 70 doet).

Louis van Kelckhoven geeft in zijn artikel Nieuw leven voor omstreden Internationale niet precies het genante weer van het kort geding dat de toenmalige directie van Nieuw Woelwijk tegen het projectbureau Reductie van Groningen aanspande.

Dat de directie de betiteling 'psysich zieken' stigmatiserend vond, daar konden wij - de uitvoerders van dat schone project - nog inkomen. Dat je echter een gerechtelijk verbod eiste, vonden we bespottelijk. Maar eigenlijk waren we er ook wel mee in onze nopjes. Het leverde ons landelijk publiciteit op. De advocaat van Woelwijk (mevrouw de Bok - tegenstandster van onze advocaat mijnheer Kip; kan het bonter?) deed tijdens de zitting nog een schepje bovenop de malle vertoning door Driek te verwijten dat hij ook de grievende term 'verstandelijk gehandicapten' bezigde. Mijnheer Kip presenteerde meteen daarop een briefhoofd van Woelwijk met een fraai prijkend zorginstelling voor verstandelijk gehandicapten onder het logo. Kortom, de rechter hoefde niet echt lang na te denken over zijn oordeel.

Overigens leidden de liederen van Wouter en Driek tot meer commotie. In Ten Boer (Koopt elders niet wat Ten Boer u biedt) wilde men niets van het lied weten vanwege het oneigenlijk gebruik van de naam van god en in Klein Ulsda weigerde het door Geert Oude Weernink benaderde koor het lied ten gehore te brengen, omdat men vond dat een verwerpelijke zorginstelling als het bordeel in Klein Ulsda niet in een gemeentelied thuishoorde.