vrijdag 27 maart 2020

Filmvereniging Groningen en Beeldlijn in Covid-19 tijd


Ook in de Noordelijke Filmwereld proberen we er het beste van te maken in deze Covid-19 periode. We hopen dat zoveel mogelijk getroffenen genezen en dat de gevolgen na deze crisis te overzien zijn. Ook hopen we dat deze crisis een andere kijk op onze samenleving en economie bewerkstelligt. Dat het marktfetisjisme van de laatste decennia een halt wordt toegeroepen.  

Maar we willen ook een kleine bijdrage leveren om deze tijd van quarantaines en semi-lock down zo dragelijk mogelijk te maken. Wat te denken van bingewatchen, en dan met name van noordelijke films en documentaires? Beeldlijn biedt vanaf volgende week al haar documentaires te huur aan die nu op Vimeo-on-demand staan. Voor een heel klein bedrag kun je ze een maand lang zien. € 0,- is helaas niet mogelijk bij Vimeo-on-demand.  https://vimeo.com/search/ondemand?q=stichting+beeldlijn.

Volgende week verschijnt onze Nieuwsbrief. Daar vind je meer informatie over onze actie.


De Filmvereniging Groningen doet de volgende oproep met het daaraan gekoppelde aanbod:

Beste Groninger filmmaker,

Voorlopig zitten we helaas veel thuis. Om de Groninger filmcultuur te blijven ondersteunen én het thuis zitten wat draaglijker te maken leek het ons als Filmvereniging een leuk idee om een bingewatch-pakket met Groninger films aan te bieden. Dat betekent dat je kunt kiezen tussen de beste Groninger films, docu's, animaties of videoclips. Om zo'n pakket aan te bieden, hebben we je hulp nodig.

Stuur je beste film van eigen makelij naar ons toe. Een simpel linkje volstaat. Stuur daarbij ook een korte synopsis, een afbeelding uit de film, de titel en de lengte van je film. Wij plaatsen deze informatie op onze site: https://www.filmvereniginggroningen.nl/. De films geven we ook aandacht via sociale media. Zet de link wel op 'open', anders kan de film niet bekeken worden. Het is wel de bedoeling dat je film gratis te zien is, in ieder geval tot 1 juni. 

Doe je mee? Stuur dan voor 4 april je film in en bied alle thuiszittende inwoners van Stad en Ommeland een mooi pakket met lokale producten. 

René Duursma in gesprek met Marjolein Boonstra

Volgende edities: onder voorbehoud
De Filmclub-edities kunnen in de huidige vorm niet doorgaan. We onderzoeken momenteel of ze op een andere manier doorgang kunnen vinden. We houden je op de hoogte! Deze edities staan (voorlopig) nog op de planning: 

Filmclub #18
20 april, met editor Peter Alderliesten (o.m. Alles is Liefde, Publieke Werken)

Filmclub #19
11 mei, met filmrecensent Floortje Smit

Filmclub #20
8 juni, thema wordt nog bekendgemaakt

Blijf gezond, geniet (veilig) van de lentezon en we zien elkaar!

Hartelijke groeten,
Roxane Schreiber, René Duursma en Arno Cupédo,
namens Filmvereniging Groningen



donderdag 26 maart 2020

Ineke en Fiebko - mooie mensen


Fiebko stierf 13 februari van dit jaar. Ineke schreef: 'En zo was het, in al die jaren en kleurrijke levens samen. De zee houdt vast, laat los houdt vast... laat los. Jij liet los met de februaristorm en bent alleen op pad gegaan... Maar ik ken jouw spoor, volg je gauw. Lieve, mooie man, mijn rij- en reisgenoot, ik vind je terug op het strand van Dranggafjördur.'

Ik leerde Ineke kennen in 1989, in de tijd dat ik jazz  en geïmproviseerde muziek programmeerde in de provincie Groningen. Het was via Dini Voogd (http://jowillems.blogspot.com/2015/01/ - een goede vriendin van Ineke en Fiebko) dat ik hoorde dat Tripscompagnie een eigen muziekpodium wilde oprichten in het dorpshuis Nooitgedacht. Het zou Trips Rythm moeten gaan heten. Ik reed er in mijn oranje Opel Kadet heen. Bij deze eerste ontmoeting vertelde Ineke, terwijl ze me een rondleiding gaf over de boerderij - dat een wens van haar van toen ze nog een meisje was, was uitgekomen: trouwen met een boer. Ook een andere wens was uitgekomen: haar eigen paard. Een prachtig, in mijn ogen ontzaglijk groot dier, waar ik het voor in mijn broek deed. Maar... ze wilde ook graag concerten in Nooitgedacht. 

Mijn fanfare zat in die tijd wat om optredens verlegen. Dus stelde ik voor het podium op vrijdag 13 oktober 1989 feestelijk open te laten blazen door De Eendracht Ezinge. Met wijlen mijnheer Dijo op de bok. Ik heb helaas niet kunnen achterhalen van wie de beneden staande tekening is.



De burgemeester had hoogdravende woorden vooraf en na ons kwam een bluesband. Tot 1992 heb ik in Nooitgedacht jazz en geïmproviseerde muziek geprogrammeerd.  Ik herinner me dat ik niet altijd de eenvoudigste muziek koos voor het dorp: Trio Distorzio, Leo van Oostrom met Dick van der Cappelen en John Engels. Wat hielp was dat het publiek bijna bij de musici op schoot moest zitten. En Ineke kon het wel hebben. Maar er waren ook van die hallelujaconcerten, zoals dat met Joop van Enkhuizen, Carlo de Wijs en Han Bennink. Trips Rythm bestaat nog altijd.

Ik ging ander werk doen, Ineke en ik zagen elkaar minder, maar hielden elkaar een beetje in het oog. Steeds wanneer we elkaar troffen was daar die vanzelfsprekendheid. Want Ineke was een open mens, nieuwsgierig, zat vol plannen en putte energie uit een opgewekte levensader. Ik wist dat Fiebko al een paar jaar ziek was. Maar toen ik deze week op Facebook bij Arnold Groen (toneelmeester van 't Kielzog) las, dat Ineke nog geen maand na haar grote liefde Fiebko is gestorven, was ik even uit het lood. Vandaag kwam de kaart. Vaarwel, zondagskinds.

woensdag 25 maart 2020

Da Vinci - Dame met hermelijn (1490)



Krakau, 25 februari 2019. Wat een buitengewoon gezicht van die jonge vrouw, die net als dat fantasiewezen in haar armen licht opschrikt – als door het onverwacht knarsen van een zich openende deur. Ze kijken naar rechts. Het beestje in haar armen zet zijn klauwen in het lijf van de jonge vrouw om zich op te richten. Voor een moment hebben vrouw noch wezen oog voor mij die voor ze staat. Je bestaat niet, museumbezoeker. En dat duurt zolang als je voor het schilderij staat.

dinsdag 24 maart 2020

Out of Eden - Gustave Doré

Ik was vandaag op ons platdakje en in de tuin in de weer, toen me een lichtje opging. God, zo dacht ik, was een beetje als ik. Bevlogen, de geestdrift overvalt je en dan iedereen uit de weg: aan de slag. Maar we zijn beiden niet erg handig. En dat laatste vinden we ook niet zo heel echt erg. Mijn vader repareerde tenslotte ook alles met één hamer en wat spijkers. Dat zit.

Toen ik van het platdak alle bladeren verwijderd had en al staande met een voet op de ladder nog even mijn keurende blik over die paar vierkante meter liet dwalen, overwoog ik of ik het zó wel kon achterlaten. Dat was het moment van verlichting, ik dacht aan god, hoe zij daar gestaan had - misschien net als ik op een onvast laddertje - na zes dagen geestdriftig klungelen en passen en meten. 

'Mwaaaaaahhhh', hoorde ik haar na een paar tellen. 'Het is wel goed zo.' 


In één ding verschillen we toch echt van elkaar: ik geef achteraf de schuld tenminste niet aan iemand anders.