maandag 23 juni 2014

Nog een paar dagen Tuingoed Foltz in Meeden


De Groninger Tuin- en Kunst Tiendaagse is begonnen. Reden om eindelijk eens een bezoek te brengen aan de tuin van Bob Foltz. 1991 was het - geloof ik - dat Foltz zich min of meer uit de danswereld terugtrok om zich te wijden aan zijn tweede grote passie: planten. In Meeden is hij er samen met Andries Bierling in geslaagd om als een choreograaf van een rechthoekig stuk land een dwaal belevenis te maken waarin je je helemaal thuis en toegedekt kunt wanen. Je begeeft je in het graslandlabyrinth tussen een paar schaarse sculpturen door en ondergaat een betovering. Een cobra (Alinda Ottens) steekt hypnotiserend uit de halmen, op hoge, dunne Giacometti-achtige poten gebouwde huisjes (ook van Ottens?) verleiden je om ze van onder te bekijken en Hans en Grietje vielen niet voor peperkoek maar voor kleurrijk piepschuim, ja, met van die kleuren van ouderwets snoepgoed (Jimi Kleinbruinink). In het kwekerijgedeelte verdrongen zich op deze bewolkte, wat grauwe zondagmiddag de kopers en kijkers, achter in de tuin, waar de beelden hun betekenis herkauwden was het stil, Oldambts stil. Hoe stil zal het daar niet door de week zijn. Een bezoekje brengen dus: www.tuingoedfoltz.nl  







zondag 22 juni 2014

Anne-Mei The, Bijzonder Hoogleraar Langdurige Zorg en Dementie van de Universiteit van Amsterdam, in de NRC van zaterdag 14 juni: ‘(Het is) goed dat zoveel biomedische wetenschappers zich inzetten om het raadsel van dementie te ontrafelen (…), maar als nu blijkt dat de resultaten niet zijn wat we ervan verwacht hadden (…), dan lijkt het me logisch om dat te erkennen en niet langer te doen alsof de oplossing nabij is.’ The ziet dat ouderdom en aftakeling mensen steeds meer angst aanjaagt. Glad en rimpelloos is de norm. ‘Waarom kijken we met afschuw naar oude en demente mensen? Voor iedereen komt de tijd dat je niet meer meetelt(…). We moeten weer leren hoe we met ouderdom en kwetsbaarheid omgaan.’ Daar moest ik aan denken, toen ik dit filmpje zag.

Rondleiding plus 3-D film in pas geopend Groninger Infoversum







Een rondleiding door architect Jack van der Palen (Architectenbureau Archiview) plus een 3-D film in het Groninger Infoversum, dat laat ik me niet ontgaan. Zo dachten er nog meer op deze winderige, zonnige langste dagavond in juni. Snel geteld rond honderdtwintig bezoekers, die van der Palen buiten rondom het Infoversum onversterkt rond moest leiden. Het lukte ook nog. In de wereld - en dan met name in Azië en de Verenigde Staten kom je Infoversums - of is het Infoversa? - in het wild tegen. In Europa is het een soort die nog moet aarden. Niet meer dan twintig geloof ik. Maar voor Nederland heeft Groningen de primeur. Die kunnen we in het lijstje zetten van Groninger Museum, Wall House en Bich Nungh (tegenwoordig een patattent). Afgelopen week hadden we ons Casinonichtje uit Vegas op bezoek. Zij stond op haar kop wat onze stad - plus de Ommelanden - allemaal te bieden hebben. 'Maar jullie snoeven daar niet zo over', merkte de Brusselse componist Boudewijn Buckincx jaren geleden al op over ons potentieel. Ik vond het bezoek aan het Infoversum een belevenis, niet in de laatste plaats, omdat het voor mij de eerste keer was dat ik in een 3-D-Dome een 3-D-film heb gezien. Je hebt momenten dat voorwerpen tastbaar om je heen glijden, dat je zelfs de haartjes op je arm voelt kriebelen. Koppijn had ik wel na 45 minuten, maar dat zal wel voor iedereen gelden die lichte epilepsiesensaties kent. En toen ik vannochtend de foto's van buiten nog eens bekeek, moest ik denken aan onze reis door Oost-Turkijke, Opper-Mesopotamië, Mardin. Dan besef je dat in die lang vervlogen tijden mensen een dermate perfecte kromming met de hand bouwden.  



donderdag 19 juni 2014

Workshop aan theaterschool Jan Postema Assen

Voor Onder één dak heeft ROODPALEIS gratis de grote balletruimte van Dansschool Jan Postema mogen gebruiken. Als dank voor dit genereus gebaar hebben Betsy Torenbos en ik afgelopen dinsdag een workshop gegeven aan twintig leerlingen van de theaterdocenten Marleen Ubels-Ekelmans en Loes Ahlers-Berkhout. 

Tekst, lichaam en beweging, daar ging het om. Teksten uit De drie zusters van Tsjechov, de opening van Zus van van Lot Vekemans en Risjaar Modderfokker den Derde uit Ten Oorlog van Tom Lanoye. Spannend! De deelnemers - allemaal meisjes! -variëerden in leeftijd van elf tot twintig jaar. Iedereen mocht een tekst kiezen om mee te werken. Van daaruit ontstonden vanzelf drie groepen: drie voor de De drie zusters, één duo dat zich waagde aan Risjaar Modderfokker den Derde en de rest ging voor de monoloog van Zus van
Elke groep en speler kwam één keer aan de beurt om hun/haar tekst te spelen. Daarna concentratie op lichaam en beweging. Een losmaakoefening als inleiding voor het volgende deel van de workshop: een leider - geleide oefening. De leider geeft een fysieke impuls aan het lichaam van de geleide, die dan een beweging uitvoert en afsluit. 
Volgende stap: kies uit je tekst één erg kort stuk dat je uit het hoofd leert. Kies daar een speciale beweging bij. De uitvoering moet - hoe kort de tekst ook is - minimaal een minuut duren. Bij de trio's en duo's leverde dat bijzondere momenten op. Ieder groepje moest zijn eigen stuk twee keer doen. Daarna volgde een echo op het stuk, een uitvergroting of intensivering. Onze laatste opdracht kwam als een verrassing: hou je eigen tekst, maar voer hem uit met de beweging van de ander. Speel het stuk nu opnieuw en kijk wat er gebeurt. Een lastige, maar de resultaten waren dusdanig dat spontaan applaus volgde. Bij de monologen van Zus van gaven Betsy en ik na de eerste drie keer spelen opdrachten om het lichaam en vooral ook de ruimte op een andere manier te gebruiken. 

Anderhalf uur vloog om voor ons, de deelnemers en de docenten. Heerlijk inspirerend om te werken met het talent van de theaterschool van Jan Postema. En nogmaals dank voor het genereus ter beschikking stellen van de dansruimtes.

vrijdag 13 juni 2014

Onder één dak gaat met zomerreces

Van de grote zaal in de Nieuwe Kolk Assen naar de postzegel van De Wijert in Dwingeloo. En verder trokken we, met Onder één dak - Zuidwest Drenthe door - om afgelopen week terug te keren in Assen, met voorstellingen in De Wijde Blik en Nieuw Graswijk. Altijd en overal zat de zaal tjokvol. ROODPALEIS treedt heel bewust in de voetsporen van de Noordercompagnie van Manon Alving en Jaap Maarleveld. Theater naar mensen toe brengen. Na de zomer gaan we ook weer de theaters in: De Muzeval, Emmen en het Geert Teis Theater Stadskanaal. 

Een impressie van onze kleine zwerftocht langs ongewone plekken, ontroerende momenten, dolle pret en bijzondere bewoners. Bij deze dank aan alle medewerkenden op tournee: Bas de Bruijn, Alina Kiers, Ben Smit, Martin Lambeek, Mark Molema, Ruben Bosch, Nina Slagter en niet in de laatste plaats Betsy Torenbos en Gerard Schoep. En natuurlijk dank aan de spelers die via het scherm tot het publiek kwamen: Jaap Maarleveld, Albert Secuur, Arno van der Heijden, Antoinette Jelgersma en Marleen Paulissen. 




  Italiaantjes in de Wijde Blik
Assen




Voorstelling in Nieuw Graswijk
Assen
Met de klok mee: Martin Lambeek, Ruben Bosch, Ben Smit, Bas de Bruijn, Alina Kiers, Gerard Schoep, Betsy Torenbos, Mark Molema
De Wijert Dwingeloo