Het gaat dan toch gebeuren: Gewoon het einde van de wereld. Niet in Nederland - want daar gebeurt volgens Heine alles pas vijftig jaar later - maar in Brussel. Waarom is dat Gewoon het einde van de wereld hier het vermelden waard? Omdat Jean Luc Lagarce een van de meest gespeelde theaterschrijvers in het Franse taalgebied is? Vanzelfsprekend, ja! Maar ook omdat er nu een stuk gespeeld wordt, dat vertaald is door Theodoor Rypma - afkomstig uit Greonterp - Blauwhuis. Rypma - die in Groningen Frans studeerde - is begin jaren negentig verhuisd naar Luik, daarna naar Brussel. Een Vlaamse Fries dus? Of een Friese Vlaming?
Veel gedachten over tal van toevalligheden bespringen me ineens. Het zal wel de ouderdom zijn. Maar wie Nader tot U van Gerard Reve gelezen heeft, zal zich beslist het schitterende gedicht Graf te Blauwhuis herinneren. Voor wie van toevallen houdt: de datum (8 februari 1945) waarop de razzia plaatsvond waar hier sprake van is, is interessant. Op de dag dus van de razzia dat de jongen met het 'bedrukt en stil gezicht. Een kind nog.' - overigens ook een Rypma, Gerrit genaamd - niet meer ontkwam, keerden Fie Werkman samen met haar man Siep van den Berg Zee terug uit Groningen, waar Fie haar vader Hendrik voor het laatst levend gezien heeft. Een paar dagen later werd Hendrik Nicolaas Werkman gearresteer. Op 10 april 1945 volgde de executie in de bossen bij Bakkeveen.
Theodoor Rypma herinnert zich dat toen hij nog een schoolgaande jongen was, de kinderen van Greonterp nogal ontzag hadden voor Reve's huis - Huize Het Gras - in Greonterp. Want in dat huis stond een doodskist (lees ook Een Circusjongen).
Gewoon het einde van de wereld is de eerste vertaling van de hand Theodoor Rypma. 6 januari 2012 gaat het stuk in première in Zaal De Markten in Brussel en speelt daarna nog vier keer. Laatste voorstelling 14 januari.Yves van de Boogaart tekende voor de regie. Ik ga de voorstelling op 13 januari zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten