Koos Buist is de winnaar van het Hendrik de Vries stipendium 2017. Als lid van de Kunstraad heb ik - het was denkelijk in 2015 - een aanvraag van hem in handen gehad voor een film genaamd Sloot, een project waaruit zijn fascinatie sprak voor de onderwaterwereld van de sloot bij hem achterom. Sloot werd een merkwaardig intrigerende hydrobiologische kunstfilm, een bijna veertig minuten durend poëtisch beeldenepos waarin de kijker de opkomst, gloriedagen en neergang van de relatief onbekende slootwereld en zijn bewoners kan beleven. Een exotische wereld opent zich tijdens de zoektocht naar betekenis: In Sloot opent zich als in slowTV door vier seizoenen heen een exotisch universum. De film won in datzelfde jaar de Noorderkroonprijs voor beste speelfilm.
In Waddenvolk (werktitel; ik hoor: wat een volk) is Koos Buist een kunstjutter. Zijn beeldende werk ontstaat vaak uit materiaal dat hij vindt aan het wad aan gene zijde van de dijk. Hij is op een welhaast kinderlijke manier gefascineerd door het wad en wat hij er vindt. Hij sleept allerhande materialen naar zijn atelier, waar hij er een wondere wereld mee creëert. Totdat hem een onrustig makend besef bekruipt dat de artefacten, de materialen, het wrakhout, de rotzooi ook en schoonheid van verweerd getouw misschien helemaal niet door de natuur gevormd zijn, maar door... Ja wat?
De gedachte laat hem niet meer los, dat niet hij het is die betekenis creëert met wat hij vindt, maar dat die betekenis er al in besloten zit, dat we het alleen nog niet gezien hebben, dat iemand of iets die betekenis er al in gelegd heeft. Zou er in het wad...? Absurd. Maar de gedachte laat hem niet meer los. Zodat hij op een wonderschone dag zijn bootje achter zijn fiets haakt en richting het wad fiets. Op expeditie naar...?
In Waddenvolk (werktitel; ik hoor: wat een volk) is Koos Buist een kunstjutter. Zijn beeldende werk ontstaat vaak uit materiaal dat hij vindt aan het wad aan gene zijde van de dijk. Hij is op een welhaast kinderlijke manier gefascineerd door het wad en wat hij er vindt. Hij sleept allerhande materialen naar zijn atelier, waar hij er een wondere wereld mee creëert. Totdat hem een onrustig makend besef bekruipt dat de artefacten, de materialen, het wrakhout, de rotzooi ook en schoonheid van verweerd getouw misschien helemaal niet door de natuur gevormd zijn, maar door... Ja wat?
De gedachte laat hem niet meer los, dat niet hij het is die betekenis creëert met wat hij vindt, maar dat die betekenis er al in besloten zit, dat we het alleen nog niet gezien hebben, dat iemand of iets die betekenis er al in gelegd heeft. Zou er in het wad...? Absurd. Maar de gedachte laat hem niet meer los. Zodat hij op een wonderschone dag zijn bootje achter zijn fiets haakt en richting het wad fiets. Op expeditie naar...?
Koos heeft mij gevraagd met hem mee te denken bij het ontwikkelen van het plan en verhaallijn voor zijn Waddenvolk (ik hoor weer: wat een volk!). Vorige week was ik bij hem op zijn atelier in de biotoop in Haren en boog me over de eerste versie van het storyboard. Zou er werkelijk...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten