'Het is zo prachtig
om als een buizerd
of een rode wouw
in de lucht te hangen
en op pure zonne-energie
steeds hoger te komen,
niet in woorden om te zetten.'
Bert van der Haar
Northeim 22 juli 2014
Op 26 juli zat Bert rond 16 uur op het kleine vliegveld Sultmer Berg - een kilometer van Northeim vandaan - gereed voor zijn vlucht in een Rolladen Schneider LS-4. Hij had de tijd van zijn leven. Zweefvliegen was een van zijn grote passies - naast muziek en het dirigeren van het muziekgezelschap De Eendracht. Zijn duim ging omhoog. Een brede lach op zijn gezicht. Hij was zover. De lier trok aan, het vliegtuig schoot de lucht in. Wat daarna gebeurde weet niemand zeker. Op 45 meter stortte het vliegtuig stuurloos neer. Bert was op slag dood. Niet in woorden om te zetten.
Bert was de ideale dirigent voor ons soms balorig, eigengerijd muziekgezelschap. Twintig jaar stond hij op de bok. In die twintig jaar is hij ieder van ons erg lief en dierbaar geworden. Hij gaf je het gevoel dat wanneer je naar de repetitie kwam, dat je thuis kwam. Zoals Herman Groothuis - onze drummer - het omschreef: Bert was niet het type dirigent die je uitfoeterde wanneer je weer eens te laat kwam (en Herman komt altijd - net als ik - te laat). Bert groette je met een warme glimlach: 'Blij dat je er bent.'
Bert was een zachtmoedig man. Maar dat wil niet zeggen, dat hij niet gedreven was. Integendeel. Zijn agenda zat propvol. Alsof hij uit alles wilde halen, wat er uit een dag te halen viel. Zonder daardoor de grond onder de bodem te verliezen (een dijoisme). Hij had geen oogkleppen op. Bert was een aardse man, die naast hard werken kon genieten van de warme kanten van het leven.
Bert was het centrum van De Eendracht zonder dat je je daarvan aldoor bewust was. Hij zorgde ervoor dat we Bachs koralenboek aanschaften. Een behoorlijke uitgave voor een kleine club als de onze. Maar hij was ervan overtuigd dat deze aanschaf de kwaliteit van het orkest ten goede kwam. En gelijk had hij. Zo'n vijftien jaar geleden (?) startte de traditie dat we elke repetitie starten met één of twee koralen van Bach. De eerste was nummer 10. Bert noteerde elke week met potlood bij de desbetreffende koraal aan wie hij het stuk die week opdroeg: dat kon een componist of muzikant zijn die in die week geboren of gestorven was - of een ander iemand die iets voor hem in die week betekende. De combinatie Bach en Bert heeft De Eendracht meer dan goed gedaan.
Bert had een onderzoekende geest. Het gaf niet of het om het genieten van een glas wijn ging, een huis (ver-)bouwen, modelvliegtuigjes bouwen, koken, tuinieren, zweefvliegen, dirigeren, les geven, trompet spelen (wat hij in de Jazz Fanfare deed): hij straalde bij al die bezigheden een hartverwarmende combinatie uit van kunde en plezier. En zoals gezegd: hij had een fijn gevoel voor waar de grenzen aan de kunde lagen, waar het doordrukken het plezier vergalt. Wanneer die hoge C er niet in zat, dan kon je hem beter naar beneden octaveren. Dan klonk hij zuiver. Aards was Bert, inderdaad. 'Ik zie een vrouw het liefst in spijkerbroek. Met wandelschoenen aan. Dat vind ik het mooiste.'
Bert, opgebaard op een van zijn liefste plekken in huis: zijn werkschuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten