Maffe sprookjes en een nog maffere Peer



Io Vivat is een van de markantste Rederijkerskamers in het Noorden - en misschien wel van het land. De Vereniging presteert al decennia op een hoog niveau met verrassende stukken in al even verrassende setting. Dan loont het de moeite om te gaan kijken hoe het daar met de eigen kweek staat. Conclusie na een namiddag Iovivatjes: ze kunnen er in het Reitdiepdal nog jaren mee vooruit.

 

Yara vlucht graag weg uit de realiteit

in Maffe Sprookjes

Maffe Sprookjes voor de jongste acteurs. Heerlijk komisch verhaal over rebellie in sprookjesland. Wat bij het volwassentoneel absoluut tot desatreuse voorstellingen leidt, kan hier allemaal, zo recht komt dit hotsebots verhaal uit het hart. Je schuddebuikt van de What the fuck's en ja, doeoeoeoe's. Als toeschouwer krijg je alle ruimte te genieten van dat talent in notedop. 'Hoor ik daar kip?'

 

Later dit jaar brengt Io Vivat in een grote lokatievoorstelling Ibsens Peer Guint. Dus wat hindert de jeugd dan aan om een Maffe Peer op de planken te brengen. Elke mens snapt nu waar het stuk over gaat. Ik viel voor Solveigh en de jonge Peer. En moeder Aase. En daarmee doe ik de overige spelers te kort.

Solveigh en Peer

In het Gedachtenpaleis van

Begriffenfeld

Beide regisseurs ( Gerro Dijk voor Maffe Sprookjes en Christine Strijker voor Maffe Peer) zijn er samen met hun pupillen erin geslaagd voor een aangename en vooral vertrouwenwekkende toneelmiddag te zorgen. Ze moeten nog drie keer. Kan alleen maar nog beter worden.  Io Vivat is een bijzonder gezelschap. De club zal ons - dat hebben ze vanmiddag met zijn allen bewezen - nog jaren via hun groene glasscherf van het toneel gefascineerd naar die 'Andere Wereld' laten kijken. Niet die van Peer, maar van hun eigen verbeelding.