Vergeet mie nait

met Betsy Torenbos voor het PTH Ter Apel

 

22 november 2012 verhuizen de laatste bewoners van het Professor Tuntlerhuis (PTH) in Ter Apel naar Parkheem in Stadskanaal. Het PTH is voor het Westerwold wat Sint Jansgeleen voor Geleen is of de Lückerheidekliniek voor Kerkrade. Het is een plek waar je van hoopt dat je er niet belandt. Helaas, mensen dementeren nou eenmaal. Alzheimer is een afgrijselijke ziekte. Maar de ziekte heeft een gezicht. Een aangrijpend en tegelijk ontroerend pretentieloos gezicht. Dat zagen Betsy Torenbos en ik vanochtend in de ontmoetingsruimte. Activiteitenbegeleidster Marianne speelde met de bewoners een simpel spel met kegels.De bewoners zaten in een driekwart vierhoek rond de kegels. Soms schrokken ze op, omdat ze aan de beurt waren of bij de hand genomen werden. Sommigen wisten wanneer ze eenmaal in het midden stonden niet meer wat ze daar deden. En toch, de angst en de afschuw voor de ziekte weken voor de simpele liefde die je voor deze mensen kunt voelen. Illustratief is de monoloog van Marleen Paulissen uit Groeten uit Hekkum van Io Vivat (beneden aan dit bericht).

 

Op de plek van het PTH gaat de gemeente een park aanleggen. Maar voordat het gebouw gesloopt wordt, neemt ROODPALEIS bezit van het complex.
23, 24 en 25 januari 2013 speelt in het PTH Vergeet mie nait, een theatervoorstelling met de duur van drie kwartier. Voorafgaand aan de voorstelling wandelen de bezoekers een uitgezette route door het gebouw. Een korte audiovisuele reis door een verleden dat vreemd en herkenbaar is, verwarrend en dierbaar. Een verleden dat opgetekend is o.a. door jongeren van 12 - 15 jaar die hun grootouders hebben geïnterviewd over de grote en kleine gebeurtenissen en belevenissen in hun leven. Hun opdracht is: op zoek naar het verborgen verhaal.
Betsy Torenbos interviewt zelf de huidige bewoners van het PTH. De huidige werknemers van het PTH vraagt ROODPALEIS om hun persoonlijke belevenissen met de bewoners en de instelling op te schrijven. Het verzamelde materiaal verwerken we tot een theatervoorstelling. Maar we vormen het materiaal ook om zodat we het PTH er hoorbaar en zichtbaar mee kunnen aankleden. Samen met de jongeren toveren we het PTH om tot een verhalen- en kunstinstallatie vol voorwerpen, muziek, beelden, teksten.
Aan Vergeet mie nait is verder nog een maaltijd gekoppeld, bereid door Vrouwen van nu uit Ter Apel. De vrouwen bereiden in live coocking sessies regionale recepten. De recepten worden bijeen gebracht in een kookboekje dat tijdens de voorstellingen (en natuurlijk ook daarna nog) te koop is. De opbrengst komt ten goede aan stichting Alzheimer.
Op het ogenblik onderzoeken Betsy en ik de talloze mogelijkheden die het PTH voor on en Vergeet mie nait nog in petto heeft. Vandaag, 10 oktober hebben we de echte start gemaakt.




Monoloog van Marleen Paulissen
uit de de voorstelling van Io Vivat
Terug naar Hekkum