Leestafel 10

 

Ik lig ver achter bij mijn leestafel. Dat komt door Vergeet mie nait in het Tuntlerhuis in Ter Apel en... door mijn roman. Maar snel iets over Die Schmelze (2007), een uit het Fins in het Duits vertaalde wetenschaproman van de milieuactivist Risto Isomäki. Wetenschap en milieuactivist, dan is literaire spanning en kwaliteit vaak ondergeschikt aan de boodschap. Dat is bij deze roman ook het geval. Mij hindert het niet al te zeer. Ik wist te weinig van het ijs op Groenland en Atlantis voor de kust van Gujarat. Met de iPad op schoot op google-maps is Die Schmelze goed te volgen.

Risto Isomäki

Waar ik me er nooit van bewust ben geweest, is dat grote dingen even snel kunnen gebeuren als de kleine. Jij kijkt er niet van op wanneer een rotje in de fractie van een seconde uit elkaar knalt. Dat dat even snel het geval kan zijn met de enorme gletsjers van Groenland en dat de zeespiegel dan in een mum van tijd 60 meter kan stijgen (tot ver aan de Europese en Amerikaanse kusten), dat realiseer je je niet. Je denkt altijd dat dat - vanwege de omvang - zijn tijd nodig heeft. Tel daarbij op dat vele kerncentrales in de buurt van de zee liggen. Ja, dan is het nog maar de vraag of die dingen bij ons beter beveiligd zijn dan die in Japan. Isomäki stoelt zich op gedegen onderzoek. Maar ik lig er niet echt wakker van. Ik lig eerder wakker van de wat flauwe liefdesgeschiedenis en de krakkemikkige dialogen. Ze doen een beetje denken aan De Celestijnse Belofte - een van de weinige boeken die ik niet ten einde lezen kon. Die Schmelze heb ik helemaal ten einde gelezen. Spannend om te weten dat we op een gigantisch kruitvat van smeltend ijs zitten. 
Verbogt en Vörömarty volgen a.s.a.p.