woensdag 19 september 2012

Remembering Lol Coxhill



Vanavond, 19 september 2012, in London in het Cecil Sharp House - een herdenkingsconcert voor Lol Coxhill, die afgelopen juli gestorven is. Ik denk niet dat de wereldpers er zich zal verzamelen. Maar ik weet zeker dat veel muziekliefhebbers bij dit concert aanwezig zouden willen zijn. Verbazingwekkend wanneer je de lijst van musici en theatermensen ziet met wie Lol gewerkt heeft.

Ik heb Lol Coxhill persoonlijk leren kennen bij het Rodgers & Hart-project dat ik voor de Stichting Jazz in Groningen organiseerde. Coxhill treiterde samen met Veryan Weston en Stewart Hall in Huize Maas de laatste zoete noot uit de musicalstandards van het roemruchte duo. 'It's all irony', zong Coxhill op zijn sopraansax. Meteen daarop fluisterde hij: 'I never entered her from behind.' Voor wie de musicalstandard van Rodgers & Hart niet kent: 'It never entered my mind!'

Na het concert sliepen we met zijn allen op onze flat op de Zagerij. Hoewel van slapen weinig kwam. Fles na fles ging erdoor. Lol had zich de enige leunstoel die we indertijd bezaten eigen gemaakt. Als een walrus zat hij daar - een kleine dan, met een eeuwig gevuld glas in de hand - en hij had in dat oude ding tot het einde der tijden kunnen blijven zitten. Ooit zijn we dan toch in slaap gevallen. Twee uur later ratelde de wekker en bracht ik het drietal naar het station. Goedgemutst alsof ze een lange nachtrust genoten hadden, zat het drietal achter in de auto geprakt te kwetteren als in een volière.

Lol, bedankt!


Remembering Lol Coxhill
 
Francois Couture schreef in de de All Music Guide:
 
"There are very few versatile artists that hold the importance Lol Coxhill has in European improvised music. His highly personal style on soprano and tenor saxophone (fluent, lyrical yet capable of shrieking outbursts), his ability to perform with everyone and in every style, 
from jazz standards to the weirdest electric-acoustic improv, backed by his enduring sense of humor, all draw the figure of a maverick musician."
 
Treffend is ook het In Memoriam van David Ilic in The Morning Star:
 

Geen opmerkingen: