Bijna tien jaar samen in ROODPALEIS

foto Harry Cock

Eind dit jaar is het tien jaar geleden dat Betsy Torenbos mij vroeg om als productieleider te komen werken bij haar ROODPALEIS. Ik zei ja en ben er als tekstschrijver en dramaturg niet meer weg gegaan. De lijst aan producties die Betsy sindsdien op poten gezet en doorgevoerd heeft is ontzettend lang. Wanneer je alleen al kijkt naar het jaar 2009. We begonnen met de installatie Erfgoed, dat zijn wij allemaal in Veenhuizen. Daarna volgde de reisvoorstelling Memento met Urara Ishiko, Katharina Horn en Nora Kretz. Memento werkten we daarna om tot een solovoorstelling met Nora, Lily. Lily speelde tien keer in Groot Bank en Bosch in Veenhuizen voor een gemengd publiek van gedetineerden en toeschouwers van buiten de gevangenis. Van Lily maakten we weer een multimedia-installatie die we bouwden voor Noorderzon. De installatie stond op een intensive care kamer van het Martiniziekenhuis. Later in dat jaar deden we datzelfde voor het Wilhelminaziekenhuis in Assen. En alsof dat allemaal niet genoeg was, produceerde Betsy ook nog de film Maria in Campis voor het tweehonderd jaar geleden verkrijgen van stadsrechten van de gemeente Assen. Daar kreeg ik het voorrecht met Manon Alving te mogen werken. 
Ditzelfde hoog tempo aan producties ging de komende jaren door. Het zijn er inmiddels te veel om op te noemen. Maar mij staan dan vooral nog Milly en Molly in het geheugen gegrift met Cox Habbema en Jojanneke van der Veen, Vergeet mie nait (een van de mooiste) in het oude Tuntlerhuis in Ter Apel met Karin Noeken, Jaap Maarleveld en Hans Kaldeway plus de succesproductie Onder één dak (naar het gelijknamige stuk van Jan Fabricius).

Afgelopen zondag speelde HOOP,  onze derde ROODPALEIS op Zolder-performance. Na afloop maakte Harry Cock een groot aantal portretten. Onder andere de foto hier boven van Betsy en mij. Die kon ik niet niet op de blog zetten. Zeker niet toen ik besefte, terwijl ik naast Betsy op het krukje zat, dat tien jaar in nog geen zucht voorbij gegaan zijn.