Wanneer ik dan eenmaal zo ver reis om Wiel Kusters met zijn zeventigste te feliciteren, dan bezoek ik ook maar gelijk familie in het zuiden en strijk ik neer op de plek waar ik zeven jaar op school gezeten heb- niet één keer misbruikt. Ik ben hoogstwaarschijnlijk te lelijk of van te lage komaf. Hoe dan ook, het seminarie Rolduc was erg streng. Maar het schoolterrein zo gigantisch immens - behalve de lesgebouwen zelf hoorde er ook nog een compleet bos, sportcomplex, vier terrasvijvers, een theater en een kerkhof bij - dat van handhaving nauwelijks sprake kon zijn.
Een stuk of wat oud-leraren ligt op Rolduc begraven. Vic Hermens heb ik echter pas op
de Hogeschool voor Theologie en Pastoraat leren kennen als een minzaam, maar zwaar door de oorlog beschadigd filosoof. Hij vroeg mij op het tentamen logica om hem iets te vertellen over 'het begrip.' Ik ging aan de praat en na een kwartier was ik werkelijk uitgeput. Hermens keek me een beetje meewarig aan en herhaalde de vraag hem iets over 'het begrip' te vertellen. Ik kon nog een vijf minuten uit mijn hersens persen en viel toen voorgoed stil. Na een minuut contemplatie zei Hermens: 'U praat de hele tijd over "termen."' Hij pakte het tentamenbriefje, kalkte daar een 6- op en ik kon gaan.
De cour waar we een balletje trapten
of elkaar. En hasjiesj rookten.
Zo zag de kerk er in mijn tijd nog niet uit.
Het gebeente in de crypte van de kerk van Rolduc bleek later niet van de stichter van de abdij te kunnen zijn: de Heilige Ailbrechtus. Wat de crypte uit begin dertiende eeuw echter niet minder mooi maakt.
de Hogeschool voor Theologie en Pastoraat leren kennen als een minzaam, maar zwaar door de oorlog beschadigd filosoof. Hij vroeg mij op het tentamen logica om hem iets te vertellen over 'het begrip.' Ik ging aan de praat en na een kwartier was ik werkelijk uitgeput. Hermens keek me een beetje meewarig aan en herhaalde de vraag hem iets over 'het begrip' te vertellen. Ik kon nog een vijf minuten uit mijn hersens persen en viel toen voorgoed stil. Na een minuut contemplatie zei Hermens: 'U praat de hele tijd over "termen."' Hij pakte het tentamenbriefje, kalkte daar een 6- op en ik kon gaan.
Vanaf Klein-Rolduc leidt tegenwoordig een nieuw pad door het bos omlaag naar Herzogenrath. Wij namen tijdens de lange middagpauzes de weg naar Haanrade om vandaar de grens over naar het station van Herzogenrath te lopen. Daar aten we dan een 'Brühe' van het een of ander vlees. De restauratie was zo ouderwets dat je elk moment verwachtte dat mevrouw Karenina onder een stoomlocomotief zou lopen. Maar de uitbater herinnerde je met zijn dichtgenaaid rechteroog eraan dat er sinds die tijd al menig oorlog had plaatsgevonden. De eerste keer dat we bij hem neerstreken, bleek niemand van ons Duits geld bij zich te hebben. Of hij ook Nederlands geld aannam? 'Wenn sie welches haben!'
Rolduc kent tegenwoordig ook zijn eigen wijngaard: Regent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten