'Alsmaar gelukkiger toen ze ouder werd', kopt het Parool bij het overlijden van Cox Habbema.
Betsy Torenbos en ik leerden haar beter kennen in 2011, toen ze Molly en Milly met ons deed - een werk-in-uitvoering-productie voor het Axisfestival van dat jaar. Samen met Jojanneke Vanderveen. Cox sprankelde van levens- en ondernemingslust.
De voorstelling vond plaats op de woonafdeling van Vanderveen Assen. Met Jojanneke en Betsy dolde ze daar op het King Size Bed als één van de drie jonge katjes. Cox was toen 67 jaar en had al zoveel gedaan, dat je hoofd ervan omliep om het allemaal op te noemen.
Tijdens de Meet & greet mochten wij haar voor het publiek ondervragen over dat leven als jong meisje, bij de film, in het theater, in Nederland en Berlijn, als schouwburgdirecteur en de honderden andere functies die ze bekleed had en nog bekleedde.
Wat daarbij opviel was haar blik naar buiten: constant. Alsof ze altijd in was voor een nieuw avontuur. Zo sprak ze op een bepaalde dag 'die gekke Betsy Torenbos', zoals ze dat later zei. Cox wist meteen: die moet met haar ROODPALEIS hier een plek krijgen in Assen. Cox was ad-interim-directeur van De Kolk ('van een theater in Assen', klungelt hetzelfde Parool). We konden Memento (2008-2009) produceren en spelen in de overgangslokatie Kleintje Kolk. Cox kwam altijd langs, wanneer ze in Assen was. Gewoon even kijken, even praten. En altijd zag je dat ze er plezier in had. Plezier in het avontuur van iets nieuws maken.
Het deed zeer gisteren te moeten lezen dat ze overleden is. En dat doet het nog. Maar de troost is dat ze een vol leven had en dat ze daar blijkbaar ook van genoot. En wie weet is haar avontuur nog niet ten einde. Het onze met haar zeker nog niet. Lieve Cox, bedankt.
Met dank aan Miranda Drenth
Betsy Torenbos en ik leerden haar beter kennen in 2011, toen ze Molly en Milly met ons deed - een werk-in-uitvoering-productie voor het Axisfestival van dat jaar. Samen met Jojanneke Vanderveen. Cox sprankelde van levens- en ondernemingslust.
Cox, Betsy en Jojanneke
Cox tijdens de Meet & greet na afloop van Molly & Milly
Wat daarbij opviel was haar blik naar buiten: constant. Alsof ze altijd in was voor een nieuw avontuur. Zo sprak ze op een bepaalde dag 'die gekke Betsy Torenbos', zoals ze dat later zei. Cox wist meteen: die moet met haar ROODPALEIS hier een plek krijgen in Assen. Cox was ad-interim-directeur van De Kolk ('van een theater in Assen', klungelt hetzelfde Parool). We konden Memento (2008-2009) produceren en spelen in de overgangslokatie Kleintje Kolk. Cox kwam altijd langs, wanneer ze in Assen was. Gewoon even kijken, even praten. En altijd zag je dat ze er plezier in had. Plezier in het avontuur van iets nieuws maken.
Het deed zeer gisteren te moeten lezen dat ze overleden is. En dat doet het nog. Maar de troost is dat ze een vol leven had en dat ze daar blijkbaar ook van genoot. En wie weet is haar avontuur nog niet ten einde. Het onze met haar zeker nog niet. Lieve Cox, bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten