Festival der Aa

De Jongens met Nergens

Of je het nou per se het Oerol van Drenthe moet noemen, ik weet het nog zo net niet. Wat ik wel weet, is dat ik weer een schitterende middag had in het stroomdal van de Aa, met twee heerlijke voorstellingen: De Vuurtoren wacht van het Houten Huis en Nergens van de Jongens. De voorstelling van het Houten Huis creërt een sfeer van een geoorloofd kinderlijke melancholie van het missen van iemand. Dan is het logisch dat een tong aan ijzer vastvriest en sjaals bijna vanuit het hart gebreid worden. De Jongens exploiteert  vakkundig de grenzen van onbekommerde onderbuiklol, met romantiek, spaghettigeweld en al wat daar bij hoort. Beide voorstellingen hebben veel gemeen. Gemaakt vanuit een centraal idee, sterk in elkaar gezet, tekst is bijzaak, het script bestaat voornamelijk uit beweging. Beide producties verslappen geen moment in hun visie van hoe een verhaal/idee verteld moet worden, het vakmanschap en vooral ook het aanstekelijke plezier waarmee dat gebeurt. Tel daarbij dat het festival een buitengewoon verwelkomende atmosfeer ademt, de aankleding van het festivalterrein met het jaar mooier wordt en dat je ook nog eens veel oude vrienden en bekenden ontmoet: wie maakt er zich dan nog druk over dat Nederland niet overdekt is?
Guus Boswijk en Jan Joost Alberts (?)

Zo zie je elkaar weer.