In het land bij Eenum - op een T-splitsing - onder een boom staan de wandelschoenen van Dominic van Vree. Toen we er waren voer er net een trein voorbij. We dachten aan Maartje en aan de tekst van Brels Le Moribond:
Adieu ma femme, je t'aimais bien, tu sais.
Mais je prend le train pour le Bon Dieu.
Je prend le train qu'est avant le tien.
Mais on prend tous le train qu'on peut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten