Een blog hoort bij de tijd te zijn. Maar ik kan het niet laten om een paar van de vele voorstellingen te memoreren die ik de laatste tijd gezien en ondergaan heb. De zomer mag dan wel bijzonder slecht begonnen zijn, de festivals presteren daarentegen tot nu toe op en top.
Oerol: Fundament van Wilhelmer van Efferink.
Een boeiend experiment van de balans zoeken tussen taal en beweging. Gezet in een eenvoudig, edoch pakkend Oblomov verhaal. Met een serieuze Daniil Charms zwaai. Met een overweldigende Anna Fe de Boer. Een knieval voor deze jonge makers.
Dan een paar weken later zag ik op de oude rioolzuiveringsinstallatie aan de Groendijk in Slochteren van Poplart het betoverend gave Op de drempel van een nieuw leven, geïnspireerd op Anatoli Gavrilov (regie: Michiel Johannes Jansen; spel: Hendrik Aertz en Veerle van Overloop).
Te veel om alle voorstellingen de revue te laten passeren. Het Festival der Aa was er nog. Ik mocht er het filmprogramma van jonge Noorderlijke filmmakers samenstellen. De Nije Man van Waark, met een weergaloze Ben Smit, Strange Interlude van het Nationaal Toneel (in de Stadsschouwburg) en nog veel meer.
Toch: als laatste wil ik nog wijzen op Tulpen op maagzuur, het afstudeerwerk van Hesther le Grand voor de regieopleiding. Gezien in een huiskamer in Garnwerd: de totale deconfiture van bourgeoise beleefdheidsfrases. Een heerlijke in een guignol voor volwassenen eindigende poging van twee ouderparen om een ruzietje tussen de twee zoontjes bespreekbaar te maken.
Schitterend spel van de acteurs. De titel van het origineel van het stuk mag helaas niet genoemd worden. Maar wie miste er nou Christopher Waltz, Jody Foster, John C. Reilly en Kate Winslet? Niemand toch!
Voor Tulpen op maagzuur zijn er net als voor Op de drempel van een nieuw leven nog herkansingen. Bezoek de websites: http://www.iovivat.info/ en http://www.poplart.nl/
Oerol: Fundament van Wilhelmer van Efferink.
Speelplek Fundament.
Enig later toegevoegd decorstuk:
een grote, leren clubfauteuil.
Anna Fe de Boer
Indrukwekkend ook de voorstelling van Project Wildeman. Wildeman zette Wij (de roman van Jevgeny Zamjatin) op zijn kop en daagde het publiek uit het aan te durven een wij-gevoel te ervaren. Een sjamanistische explosie van ritme, dans, performance, klank, woordscat en dat alles van heel dichtbij, diep in het woud. Je hart ging er zowat van zweten.
Ik doe in mijn blog niet graag aan azijnzeiken. Maar De Spectaculaire Tribune van Oostpool was zo aanmatigend dat er geen woorden voor zijn. Er zijn ook mensen die er anders over denken. http://bottejellema.nl/2013/06/de-spectaculaire-tribune-van-oostpool-op-oerol/
Poplart theater Slochteren
foto: Harry Cock
Veerle van Overloop en Hendrik Aertz
Prachtig, indringend tekstoneel, waarin op het einde alles precies op zijn plek viel. De kubus van architectenbureau Onyx werkte ook nu weer sterk (net als bij de voorstellingen van het Geluk, vorig jaar op de Zuidwending).
Te veel om alle voorstellingen de revue te laten passeren. Het Festival der Aa was er nog. Ik mocht er het filmprogramma van jonge Noorderlijke filmmakers samenstellen. De Nije Man van Waark, met een weergaloze Ben Smit, Strange Interlude van het Nationaal Toneel (in de Stadsschouwburg) en nog veel meer.
Toch: als laatste wil ik nog wijzen op Tulpen op maagzuur, het afstudeerwerk van Hesther le Grand voor de regieopleiding. Gezien in een huiskamer in Garnwerd: de totale deconfiture van bourgeoise beleefdheidsfrases. Een heerlijke in een guignol voor volwassenen eindigende poging van twee ouderparen om een ruzietje tussen de twee zoontjes bespreekbaar te maken.
Gerro Dijk, José Timmer, Johannes de Brijne
en Marthe Smit Duyzentkunst
in Garnwerd
Voor Tulpen op maagzuur zijn er net als voor Op de drempel van een nieuw leven nog herkansingen. Bezoek de websites: http://www.iovivat.info/ en http://www.poplart.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten