Zoals hier boven te lezen is de expositie over en geïnspireerd op het werk van Daniil Charms nog te zien tot komende zaterdag 25 mei in het oude postkantoor aan de Munnekeholm in Groningen. Een erg vrolijk ogende tentoonstelling, opmonterend en aangenaam verrassend in de ruimte ingepast. Misschien zelfs iets te netjes voor Charms. Te luchtig misschien voor de Russische ziel, maar alleszins de moeite waard. Diverse kunstenaars en vormgevers werken mee. O.a. Anna en Eva Stalinksi (de laatste herkende ik pas, toen ze er al niet meer was. Haar rode bril die aan haar moeder deed denken, wiste een meise sneeuwbui.
Wie het allemaal te veel wordt kan terecht bij het Koffiestation van Emiel Driesten. Voor een bakje troost.
Emiel Driesten,voormalig decorontwerper
van de ROODPALEIS-productie
Memento (2009);
nu handelaar in koffie.
Emiel Driesten bij Charms
met op de achtergrond Stefan Nieuwenhuis en Anton Brand
Ergens in de jaren negentig ben ik door de globetrotter J.S. in elkaar geslagen tijdens het uitvoeren van een dialoog van Charms - vot i zima nastala - ja, het wordt langzaam winter (onder het motto, je moet wat voor de kunst over hebben). Werk van Joseph Kerff werd in Het Domein in Sittard tentoon gesteld. Daaronder diens illsutraties van Charms' Rehabilitatie. Geen vrolijkheid, integendeel. Maar zoek die maar eens in dat verhaal. Kamagurka met zijn crucifix-apporterende nonnetjes kan daar nog een puntje aan zuigen.
Anne Stalinksi met Kamagurka
op de redactie van NRC Handelsbald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten