Necrologie over Gerard Ammerlaan in Elsevier

Morgen, woensdag 7 december verschijnt er in Elsevier een necrologie van de hand van Gerlof Leistra over Gerard Ammerlaan. Leistra is crime-journalist voor Elsevier, dus je denkt dan wat heeft dat met Gerard te maken. Maar in zijn studiejaren aan de RUG (1978-1985) raakte Leistra gefascineerd door de Groninger jazz- en impro-scene, met name de muziek van Gerard boeide hij hem. Van Gerards dood hoorde Leistra door Wierd Duk - ook in die jaren geschiedenisstudent aan de R.U.G. en later Ruslandcorrespondent voor o.a. het DvhN -. Het zijn allemaal rimpels in die immense poel, waarvan ik hoop dat het ooit toch nog die golvende zee wordt die de muziek van Gerard verdient.

Hier volgt nog het In Memoriam van Herman te Loo in de negende editie (p.20) van www.jazzflits.nl

IN MEMORIAM

GERARD AMMERLAAN (1953 - 2011)

Betreder van grensgebieden  

Met de dood van bassist en componist Gerard Ammerlaan  op 19 november verliest Groningen een prominent lid van de jazzscene. Hij begaf zich voortdurend in de grensgebieden tussen jazz, rock en gecomponeerde muziek. Muziek was voor deze

sympathieke muzikant namelijk nooit iets wat in een hokje paste. Hij begon zijn carrière in experimentele rock- en jazzrockbands, en was samen met saxofonist Alan Laurillard een drijvende kracht achter de freefunk-scene van de late jaren tachtig

en vroege jaren negentig, in bands als Artisn’t en de Noodband. Hij vormde het kloppend hart van het Greetje Bijma Quintet, en startte vervolgens zijn eigen groepen, zoals het bijzonder samengestelde Octet, dat met Noorderzon (1993) een parel van een cd afleverde.

Naast zijn werk als improvisator en componist was Ammerlaan  een hartstochtelijk workshopleider. Ook in zijn grootschalige projecten (vaak in opdracht geschreven) wist hij amateurs en professionals op organische wijze te integreren in een fraai eindresultaat. Een mooi voorbeeld is ‘Inter Canem et Lupum’ (1996). Deze compositie schreef hij voor de Provinciale Brassband Groningen, die hij koppelde aan West-Afrikaanse trommelaars, doedelzakspelers en jazzmuzikanten.

In 1995 schreef hij samen met librettist Jo Willems de opera ‘Ontstaan in grote nood’ over de Groningse graficus Hendrik Nicolaas Werkman. Het stuk markeerde een periode waarin Ammerlaan zich steeds nadrukkelijker als componist ging manifesteren. Daarbij vergat hij zijn improvisatieroots nooit, en de titel van een compositie uit 1997, ‘Third Stream, First Love’ is dan ook veelzeggend.

De laatste jaren trok hij tussen zijn drukke componeerwerk door toch ook de basgitaar weer uit de kast om zich met nieuwe bands als Eastgate, ARKHO, Mr Genius en Ammerlaans Band op de podia te begeven. Hiervoor keerde hij muzikaal terug naar de jazzrock en progrock van zijn jeugdjaren, bezien door een 21 ste -

eeuwse bril, en met een belangrijke rol voor zijn vaste muzikale maatje, gitarist Dick Rusticus.

Er stond nog een project gepland voor zijn band met het Haydn Jeugd Strijkorkest. ‘Things & Strings’ heet de compositie die hij net niet wist te voltooien, omdat de kanker hem langzaam van alle energie ontdeed. Of het stuk nog zal worden uitgevoerd, is twijfelachtig.

Herman te Loo.