donderdag 26 november 2020

Cinecrowd- funding actie voor Het leven is niet kort genoeg - een docu Joey Benistant over vriendschap, overdosis en konden we dit voorkomen?




Joey vertelt zelf waarom hij deze film wil maken.

De inspiratie voor deze film is mijn vriendschap met Matthijs die verleden jaar aan een overdosis is overleden. Matthijs was 17 toen hij mij vertelde dat hij niet ouder wilde worden dan 30. Hij was 27 toen hij stierf.
Samen met Matthijs heb ik talloze comedy-video's gemaakt. 13 jaar lang ben ik met hem bevriend geweest en zag hoe hij moest vechten tegen zijn zelfdestructieve impulsen, zijn verslaving aan alcohol en harddrugs. De verslaving en zijn problematiek van misbruik beïnvloedde onze relatie. Dat zie je aan de beelden, die een vriendschap tonen waarin twee jonge mensen elkaar in alles vertonen. De beelden wissel ik af met onze maffe comedy-video's, persoonlijke observaties en bespiegelingen. Langzaam maar zeker begin ik te beseffen wat er echt met hem aan de hand is. Maar ben ik wel een goede vriend voor hem geweest?

Het leven is niet kort genoeg is een persoonlijke documentaire die ik maak samen met vrienden die zich sterk betrokken voelen bij Matthijs.

Toen Joey bij ons kwam met zijn plan voor deze documentaire hebben Iekje Smit en ik als medewerkers bij Beeldlijn deze onderneming meteen omarmd. Ik onderschrijf dus graag deze oproep voor een financiële ondersteuning van de film. Wanneer je de links beneden volgt kom je vanzelf op de juiste pagina's. Elke tientje helpt. Maar meer is vanzelfsprekend welkom. 

Stichting Beeldlijn treedt op als producent. Beeldlijn is een ideeël en onafhankelijk filmhuis, gevestigd in Groningen. De stichting heeft een ANBI-status. Dat betekent dat jouw bijdrage ook aftrekbaar is van de belasting. 

Voor meer informatie over de documentaire volg de  link of www.stichtingbeeldlijn.nl.


 

 

woensdag 11 november 2020

Lichtpunt in deze onzekere tijd voor Beeldlijn

 


Mariët Meester met oude bewoner gevangenisdorp 

Barcelona, 11 november 2020.

 

De documentaire Het gevangenisdorp over Veenhuizen, die is geproduceerd door de in haar bestaan bedreigde Stichting Beeldlijn, is prominent aanwezig op een festival in Barcelona.

 

Een artikel in het Dagblad van de het Noorden, 11 november 2020.

Eric Nederkoorn

 

De film van Jaap de Ruig is een van de dertien Nederlandse producties die zijn geselecteerd door het filmfestival Muestra Internacional de Cine Etnográfico. De organisatoren zien Het gevangenisdorp als een voorbeeld voor audiovisuele producties over onderzoek naar erfgoed dat de leefomgeving bepaalt.

 

Schrijfster Mariët Meester, de partner van De Ruig en opgegroeid in Veenhuizen, spreekt in de film met (oud-)Veenhuizers over hun geschiedenis met de plaatselijke gevangenis. Gaandeweg geeft Het gevangenisdorp een beeld van de zeden en gewoonten in het dorp. De film wordt op het filmfestival in Barcelona vanavond om zes uur vertoond.



De Groningse Stichting Beeldlijn dreigt in de raadsvergadering van 18 november haar gemeentesubsidie kwijt te raken. Alleen een provinciale subsidie is onvoldoende om Beeldlijn overeind te houden, betoogde Beeldlijn-producent Jo Willems tijdens de inspraakronde. Daarmee zou niet alleen de cinematografische geschiedschrijving van Groningen en omgeving droogvallen, maar met Beeldlijn ook de vaste opdrachtgever voor vijftien noordelijke filmmakers verdwijnen. Die zitten, zo is de ervaring in de ons-kent-ons-wereld, te ver af van de randstedelijke geldschieters om een kans te maken op financiering van films die hier spelen.
 


Zo dreigt straks de hele Groningse filmcultuur kind van de rekening te worden en verdampt hier ook werkgelegenheid. Beeldlijn regelde als spin het web in de afgelopen drie jaar drieënhalve ton van particuliere fondsen voor de financiering van zeven filmproducties waaraan nu wordt gewerkt door regisseurs, cameralieden en technici.



maandag 12 oktober 2020

De Eendracht Ezinge gaat door - al meer dan 200 jaar. Maar niet zonder jullie steun.

De Eendracht tijdens lock down


Ondanks Corona gaat De Eendracht door. Juist nu. Steun ons in onze twee eeuwen oude strijd tegen depressie en moedeloosheid. Voor allen in en rond Ezinge en Feerwerd. Mocht je nog geen donateur zijn en ons toch een warm hart toedragen... in de brief hier beneden staat ons rekeningnummer.


De Eendracht repeteert in tijden van Covid-19

maandag 7 september 2020

Artikel Eric Nederkoorn in het Dagblad van het Noorden over de dreiging die Beeldijn en daarmee de filmwereld in het noorden boven het hoofd hangt

Een gedroomde samenleving - Saskia Jeulink

Dagblad van het Noorden, zaterdag 5 september 2020.

Als het aan de Kunstraad Groningen ligt, steken stad en provincie Groningen de komende vier jaar geen cent in film. De politiek krijgt het advies Stichting Beeldlijn, sinds 1988 de aanjager van een aanzienlijke reeks documentaires, haar subsidie te ontnemen.

De laatste boer van Euvelgunne - Tom Tieman
Eric Nederkoorn

Mochten gemeenteraad en Provinciale Staten deze ‘aanbeveling’ overnemen, dan zakt de filmcultuur naar nul in een tijd dat juist steeds meer Groningse makers films van de grond willen tillen. Zie het jaarlijks groeiend aantal inzendingen voor de Beste Groninger Film. De filmwereld heeft zichzelf, om de onderlinge band in de vrij solistische discipline te versterken, vorig jaar georganiseerd in de Filmvereniging Groningen. Deze komt op elke eerste maandag van de maand samen in het Grand Theatre en belicht, ook toegankelijk voor publiek, telkens een ander aspect van de cinema.

Film leeft. Maar waarvan?

Woordenstroom - Lotte Veltman en Jasper Huizinga

Beeldlijn, met Jo Willems als producent, zou volgens de Kunstraad minimaal zijn georganiseerd en te veel naar binnen gericht. De raad heeft weinig vertrouwen in de kwaliteit van de geproduceerde documentaires. ,,We hebben momenteel zeven documentaires in producties, waarvoor we in totaal 350.000 euro bij geldschieters hebben geregeld”, zegt Willems. ,,Anderen zien onze kwaliteit dus wél.”

Het Geheim van Warffum - Ingrid Oyevaar en Maria Gardeniers

We zitten in de Studio aan de Groningse Akkerstraat, waar Beeldlijn een ruimte huurt. De vaak gebruikte term ‘productiehuis’ is wellicht misleidend. Beeldlijn heeft immers zelf geen geld om te produceren, maar is op de wereld gezet om gewapend met goede ideeën, die zijn gevormd in een-tweetjes met regisseurs, op jacht te gaan naar die vurig gewenste geldschieters. Beeldlijn ontving jaarlijks 35.000 euro subsidie van provincie en gemeente. Los van de paar dagen loon voor Willems per week: ,,Daarvan kunnen we de huur en de postzegels betalen.”

Beeld voor beeld - Jos Hoes

Beeldlijn hoopte als de spreekwoordelijke spin in het web nu op 21 duizend euro van zowel stad als provincie. De ook aangeschoven documentairemaker Tom Tieman (De laatste boer van Euvelgunne ): ,,Het zou ontzettend slecht zijn voor de Groningse filmcultuur als dit wordt afgebroken. Er is verder helemaal niks.”

De dankzij Beeldlijn gemaakte films bieden een mooi overzicht van de Groningse cultuur en het maatschappelijk leven, films over Rutger Kopland, Matthijs Röling, Ypke Gietema, Theater te Water, De Stille Beving, Symfonie van de Veenkoloniën van Saskia Jeulink, die momenteel met Tieman werkt aan Weg uit de Stad , over een omgekeerde beweging: de trek van de stad naar het Groningse platteland. Het is maar een greep. Daarmee is een beeldbank gecreëerd van respectabele omvang.

Tieman: ,,Als Beeldlijn wegvalt, en daarmee de noodzakelijke coördinatie van documentaires, zijn we afhankelijk van makers uit de Randstad. Die missen vaak het juiste gevoel. Er is bijvoorbeeld een documentaire over Ulrum. Worden de inwoners toch weer te kakken gezet.”

Waddenzeevolk - Koos Buist

Zijn eigen, wél noordelijke blik is voor Tieman een reden om in Groningen te blijven filmen. Maar dan wel op een manier binnen de doelen die Willems aan Beeldlijn heeft geplakt: ,,Een film moet zijn Groningse wortels overstijgen. Interessant zijn voor iedereen”, zegt Willems. ,,Niet alleen voor Groningers.”

En dus moet een film uitzendbaar zijn op de landelijke televisie. ,,Dat ‘te veel in zichzelf gekeerd’, wat de Kunstraad stelt, klopt dan ook domweg niet.” En als films inderdaad op de televisie komen, kan dat ook niet anders dan bij een landelijke zender. Tieman: ,,Bij RTV Noord zeggen ze: ‘We doen niet aan documentaires. Dat pas niet bij onze doelgroep’. Lekker dan.”

Kunstenaar Koos Buist werkt aan een film onder de werktitel Waddenvolk , gebaseerd op vondsten die hij tijdens zoektocht voor en achter dijk heeft gedaan. ,,De dijk die ons beschermt maar ook vasthoudt. Het wordt een kunstfilm die reflecteert op het landschap en op wie wij zijn. Persoonlijk heb ik met mijn kunstprojecten altijd goede ervaringen gehad met de Kunstraad. Maar als die nu stelt dat Beeldlijn ongeschikt is, dan is dat kort door de bocht. Ik zou niet weten waar ik anders had moeten aankloppen voor de ondersteuning van zo’n filmproject.”

Symfonie voor de Veenkoloniën - Saskia Jeulink

Tieman: ,,Groningen is als provincie voor de filmcultuur toch al een woestijn, als je ’t vergelijkt met Friesland. Daar steken ze juist veel geld in film. Als hier dan Beeldlijn ook nog wordt geschrapt...” Heeft die Friese inzet wellicht te maken met een sterker gevoel van trots op de provincie? ,,Vast”, zegt Tieman. ,,Maar ze bieden daar ook meer ruimte aan experiment.” Hij wijst op de historische functie van de Groningse documentaires. ,,Je bouwt ermee een collectie op die een mooi overzicht biedt van het culturele en maatschappelijke leven in de provincie. Ook in die zin zijn de films waardevol, voor nu en in de toekomst.”

Weg uit de stad - Saskia Jeulink en Tom Tieman
Andor, Anne
Corné Sparidaens - foto

Bij de Filmvereniging Groningen, die maandelijks in het Grand Theatre samenschoolt, is René Duursma voorzitter. Hij is in het dagelijks leven coördinator Beeld en Geluid bij de Groninger Archieven en beheerder van filmbankgroningen.nl, het audiovisuele archief van stad en provincie. 

,,Als Beeldlijn verdwijnt valt er kennis weg, en een paraplu voor filmmakers. Er is heus wel wat op Beeldlijn aan te merken. Er is wat mij betreft iets te veel in een niche gewerkt, en er mag best wat commerciëler worden gedacht, ook in commerciële producties. Opdrachtfilms zijn ook films immers”, zegt hij. 

Maar je kunt er altijd in de Akkerstraat aankloppen. ,,Beeldlijn is het enige aanspreekpunt in de provincie. Er dreigt een totale verschraling, juist nu er in de beeldcultuur zo veel gebeurt. Een bizarre situatie. Niets is heilig, maar opdoeken van Beeldlijn zou een enorme aderlating zijn. Beeldlijn is ook niet te beroerd om bij een crowdfunding door een maker spontaan vijfhonderd euro uit het zo krappe budget te trekken. Heel sympathiek.” 

Vergelijken is altijd riskant, beaamt Duursma. ,,Maar toch, als je ziet hoeveel er in Groningen in theater en dans wordt gestopt en je dat afzet tegen film, die een fractie daarvan wordt toebedeeld, en straks zonder Beeldlijn alleen nog op individuele projectbasis, dan is dat wel heel wrang. Terwijl het bereik van film groter is, Straks is er dus niks over en krijgen we weer alleen maar van die Amsterdamse crews deze kant op.” 

donderdag 20 augustus 2020

dinsdag 14 juli 2020

Endorsements voor Stichting Beeldlijn van noordelijke filmmakers



Naar aanleiding van het B-advies (positief, maar wanneer er gehakt moet worden, dan valt Beeldlijn onder de spaanders) van de Kunstraad Groningen hebben noordelijke filmmakers op video hun mening over Beeldlijn geuit. 

In het kort over wat er aan de hand is. Voor de cultuurnota van de gemeente en provincie Groningen 2021-2024 heeft de Kunstraad Groningen een advies uitgebracht. De filmadviseurs van de Kunstraad gaan volgens mij echter meer van beeldvorming uit dan dat ze zich echt in het filmklimaat in het noorden verdiept hebben en de rol die Beeldlijn daarin speelt. 

In de afgelopen drie jaar heb ik meerdere keren via de Kunstraad gevraagd om een informatief gesprek met de filmadviseurs. Ik kreeg te horen dat daar geen aanleiding toe was.



Toen Beeldlijn voor de film van Koos Buist Waddenzeevolk een ronkend positief advies kreeg, stond daar de volgende passage te lezen: 

 'Het is begrijpelijk dat hij (Koos Buist) het productiewerk door Beeldlijn laat uitvoeren maar er is bij de commissie op basis van eerdere ervaringen lichte twijfel of Beeldlijn de aangewezen organisatie is om in de noden van creatieve en gedreven kunstenaars te voorzien.'

Die zin ervaar ik als een twijfel aan mijn kunde, kennis en ervaring in wat een scheppingsproces nodig heeft. Daarom vroeg ik afgelopen juni weer een gesprek aan met de adviseurs. Ook nu zagen ze daartoe geen aanleiding. 
Wanneer u het met de hier onder cursief gedrukte tekst eens bent, geef ons dan toestemming uw naam in onze lijst van adhesiebetuigingen op te nemen en daarna te gebruiken bij onze campagne voor het behoud van Beeldlijn (waarbij wij ook gebruik maken van sociale media). Dat doet u door deze tekst aan pr@stichtingbeeldlijn.nl te zenden:

Ik ben van mening dat Stichting Beeldlijn al jaren kwalitatief interessante documentaires produceert én daarmee een onontbeerlijke pilaar vormt binnen het totaal van het Groninger cultuuraanbod en de zich snel en positief ontwikkelende filmwereld in het Noorden. Ook voor de toekomst heb ik er alle vertrouwen in dat Beeldlijn deze lijn vasthoudt en verder ontwikkelt.

En voor wie zin en tijd heeft, hier https://www.stichtingbeeldlijn.nl/endorsements/ kun je zien wie nu al getekend hebben én de volledige endorsements van de filmmakers.
Ik heb er alle vertrouwen in dat het nog goed komt.


vrijdag 8 mei 2020

Leestafel - La Peste van Albert Camus


Spoiler alert: tegen het einde van dit bericht geef ik iets van het verhaal weg. Dus dan niet verder lezen. Ik ben ook niet van plan een recensie van het boek te schrijven. Ik ben daar absoluut geen kei in. La Peste van Camus is zeker de moeite waard om in deze periode van versoepelende lock down te lezen. De parallellen met onze situatie liggen voor het oprapen. La Peste leest als een appèl aan medemenselijkheid. 

Na mijn middelbare school ging ik studeren aan de Hogeschool voor Theologie en Pastoraat in Heerlen. Medemenselijkheid is de matrix van alle normativiteit, dat was het axioma dat aan de basis lag van elk gedoceerd vak. Vaak verwezen docenten naar Camus. Vlak voor het einde van mijn eerste studiejaar organiseerde de Hogeschool zogenaamde Woestijndagen. De lessen werden stil gelegd en studenten en docenten werden geacht La Peste te lezen. De roman, de personages en hun handelingen werden in bezinnende gesprekken tegen het licht gehouden van dat axioma van 'medemenselijkheid.'  Het waren wonderlijke dagen, zomerse, zonnige dagen, met priesters en paters in hemdsmouwen en studenten met lange haren, lange jurken en kort van begrip. Dagen waar ik veel meer van had moeten profiteren. Maar ja, je bent jong en je wil een rijbewijs. 

Het gebouw van de HTP in Heerlen, het voormalige Retraitehuis voor meisjes en vrouwen, bouwmeester Fritz Peutz. 

Ik kon me van het boek weinig nog maar herinneren. Ik weet zelfs niet meer zeker of ik het wel gelezen heb. Hoogstwaarschijnlijk heb ik tijdens die woestijndagen liggend in de zon op het gras  gewoon liggen dromen. Niet over het behalen van mijn rijbewijs, maar over mijn liefje, dat toen nog niet mijn liefje was. Zij had alle prioriteit. Mijn rijbewijs heb ik pas op mijn dertigste behaald. Toen zat zij allang bij me in de knip.


Foto's van Ton van Mastrigt

Dan nu eindelijk de twee dingen die me zo opvielen in La Peste. Ten eerste, de roman heeft een uitermate christelijk, en dan katholiek karakter. Het verhaal speelt in Oran, een stadje in Algerije, dat door de pest in een lock down gaat. Maar dan een serieuze. Met de poorten gesloten. Niemand eruit, niemand erin. Algerije? Moslims denk je dan. Die zullen toch wel de meerderheid van de bevolking vormen. Er komt geen enkele moslim in het verhaal voor. Er is sprake van kerken en het luiden van klokken, een Jezuïet is één van de hoofdpersonages. Imams had je in 1947 blijkbaar niet in het stadje.

Het tweede opmerkelijke feit - een hier moet je niet verder lezen, wanneer het plot je interesseert - is dat de roman een exclusieve mannenroman is. L' homme staat bij Camus gelijk aan Man

Er komen vier vrouwen voor in de roman. De vrouw van dr. Rieux, de hoofdpersoon. Zij verdwijnt in het begin al naar elders voor een behandeling, ze heeft namelijk kanker. De pest breekt uit en ze kan niet meer terug. Zo loopt ze mooi niet in de weg. Dan heb je de moeder van Rieux. Zij komt nog net op tijd aan met de trein om bij de dokter in huis te zitten breien. Verder heb je dan nog het liefje van de journalist Rambert, die als een koningskind van haar geliefde gescheiden in Frankrijk zit. Zij is er alleen maar om Rambert een reden te geven om te willen vluchten uit Oran. Verder de moeder van Tarrou, het tweede hoofdpersonage, die ook in Frankrijk zit en al jaren geen contact meer heeft met haar zoon. Wat pijnlijk is en tot veel overpeinzingen leidt. 

Wanneer nu op het einde van het verhaal de doden genoemd worden die te betreuren zijn, komt de vrouw van Rieux niet in dat rijtje voor. Ik weet, ze is geen slachtoffer van de pest, maar gewoon aan kanker overleden. Wat dan wel steekt en mij nogal onlogisch lijkt, wanneer het om die medemenselijkheid gaat, is dat haar sterven in nog geen tien zinnen afgedaan wordt. Een bericht in een telegram en dat is het dan. En die mannen maar diep denken, wroeten en woelen in hun geweten en proberen heilig te zijn zonder dat ze geloven. La Peste, een goed boek. Maar het verhaal geeft ook een tijdsbeeld waarin Europa zich de enige wereld waande die er echt toe deed en vrouwen louter moeders waren die er wanneer het er echt op aan kwam niet toe deden.   
  

maandag 20 april 2020




Alan Laurillard is vandaag jarig. Als cadeau brengt hij samen met Bart van Liesdonk hun nieuwe album uit: Nice Fly-By. Je kunt het album integraal op youtube beluisteren. Hier zijn twee gevisualiseerde teasers. 


Met Alan heb ik mijn eerste grote project verwezenlijkt: Up there - voor kerkorgel, stem en improvisatie-ensemble. Dat was in 1988. Up There bestaat nog altijd. Tegewoordig wel in kleinere bezetting. Maar bij de eerste tournee richtten Jasper van 't Hof, Greetje Bijma, Bé Meiborg, Frans Vermeerssen, Charles Huffstadt en Alan ware romantische bloedbaden aan in de kerken waar zij optraden. Het laatste concert in de kerk van Garnwerd is indertijd integraal door de VPRO opgenomen en uitgezonden. In 1989 volgde een kleine reprise tijdens de viering van Groningen 950 jaar met Orgel Vocaal Frontaal. Sindsdien zijn er talloze optredens geweest van Up There. Nog altijd te boeken via linkbeat@xs4all.nl.

Ik zou het bijna vergeten, ik ben al jaren bestuurslid van Linkbeat. 

Beneden tref je een foto aan van het Noordpool Composer's Orchestra tijdens de JazzMarathon Groningen - ik denk 1990. Het orkest rondom de componisten Alan, Gerard Ammerlaan en Herman Koster werd voor die gelegenheid aangevuld met een aantal Italiaanse musici (waaronder Gianliugi Trovesi, Pino Minofra en Eugenio Colombo) plus Ray Anderson. Ook speelden ze de compositie van Bruno Tomasso I Virtuosi dei Noci, waarbij Tomasso zelf contrabas speelde. Jan Lameris was dirigent. Het NPCO was mijn eerste zakelijke leiderschap. Alan's verjaardag brengt zoveel herinneringen met zich mee dat ik ze hier achterlaat. Opdat ik ze zelf niet vergeet mettertijd.






Hier is de link voor het debuutalbum van Bart van Liesdonk en Alan Laurillard: Nice Fly-By.

zaterdag 18 april 2020

Groninger Filmbinge in tijden van covid-19

Tom Tieman (maker van o.a. De laatste boer van Euvelgunne) kwam met het idee: het beste dat het noorden op filmgebied te bieden heeft gratis op het net te zetten voor een intensieve zitvlak-, hersen- en gemoedswork-out. Dank zij de Filmvereniging Groningen heeft dit geleid tot een schitterend aanbod. 
https://www.filmvereniginggroningen.nl/?page_id=177

Met veel van de makers heeft Beeldlijn samen gewerkt en doet dat nu nog altijd. Beeldlijn heeft de eigen producties voor het luttele bedrag van € 0,76 op haar Vimeo on Demand-kanaal gezet. https://www.stichtingbeeldlijn.nl/2020/03/26/online-stichting-beeldlijn-film-huren-voor-maar-e079/
Helemaal gratis was helaas niet mogelijk, vanwege de streamingskosten. Een extraatje: de films zijn ook bij mooi weer te zien.
Ik wens iedereen heel veel kijkplezier en vooral ook wens ik ons allemaal dat we min of meer ongeschonden uit deze crisis komen. 



https://www.stichtingbeeldlijn.nl/2020/03/26/online-stichting-beeldlijn-film-huren-voor-maar-e079/

Zie ook het artikel in het Dagblad van het Noorden: https://www.dvhn.nl/cultuur/Gratis-%C3%A9n-bijna-gratis-Groningse-films-zien-25574597.html

vrijdag 27 maart 2020

Filmvereniging Groningen en Beeldlijn in Covid-19 tijd


Ook in de Noordelijke Filmwereld proberen we er het beste van te maken in deze Covid-19 periode. We hopen dat zoveel mogelijk getroffenen genezen en dat de gevolgen na deze crisis te overzien zijn. Ook hopen we dat deze crisis een andere kijk op onze samenleving en economie bewerkstelligt. Dat het marktfetisjisme van de laatste decennia een halt wordt toegeroepen.  

Maar we willen ook een kleine bijdrage leveren om deze tijd van quarantaines en semi-lock down zo dragelijk mogelijk te maken. Wat te denken van bingewatchen, en dan met name van noordelijke films en documentaires? Beeldlijn biedt vanaf volgende week al haar documentaires te huur aan die nu op Vimeo-on-demand staan. Voor een heel klein bedrag kun je ze een maand lang zien. € 0,- is helaas niet mogelijk bij Vimeo-on-demand.  https://vimeo.com/search/ondemand?q=stichting+beeldlijn.

Volgende week verschijnt onze Nieuwsbrief. Daar vind je meer informatie over onze actie.


De Filmvereniging Groningen doet de volgende oproep met het daaraan gekoppelde aanbod:

Beste Groninger filmmaker,

Voorlopig zitten we helaas veel thuis. Om de Groninger filmcultuur te blijven ondersteunen én het thuis zitten wat draaglijker te maken leek het ons als Filmvereniging een leuk idee om een bingewatch-pakket met Groninger films aan te bieden. Dat betekent dat je kunt kiezen tussen de beste Groninger films, docu's, animaties of videoclips. Om zo'n pakket aan te bieden, hebben we je hulp nodig.

Stuur je beste film van eigen makelij naar ons toe. Een simpel linkje volstaat. Stuur daarbij ook een korte synopsis, een afbeelding uit de film, de titel en de lengte van je film. Wij plaatsen deze informatie op onze site: https://www.filmvereniginggroningen.nl/. De films geven we ook aandacht via sociale media. Zet de link wel op 'open', anders kan de film niet bekeken worden. Het is wel de bedoeling dat je film gratis te zien is, in ieder geval tot 1 juni. 

Doe je mee? Stuur dan voor 4 april je film in en bied alle thuiszittende inwoners van Stad en Ommeland een mooi pakket met lokale producten. 

René Duursma in gesprek met Marjolein Boonstra

Volgende edities: onder voorbehoud
De Filmclub-edities kunnen in de huidige vorm niet doorgaan. We onderzoeken momenteel of ze op een andere manier doorgang kunnen vinden. We houden je op de hoogte! Deze edities staan (voorlopig) nog op de planning: 

Filmclub #18
20 april, met editor Peter Alderliesten (o.m. Alles is Liefde, Publieke Werken)

Filmclub #19
11 mei, met filmrecensent Floortje Smit

Filmclub #20
8 juni, thema wordt nog bekendgemaakt

Blijf gezond, geniet (veilig) van de lentezon en we zien elkaar!

Hartelijke groeten,
Roxane Schreiber, René Duursma en Arno Cupédo,
namens Filmvereniging Groningen



donderdag 26 maart 2020

Ineke en Fiebko - mooie mensen


Fiebko stierf 13 februari van dit jaar. Ineke schreef: 'En zo was het, in al die jaren en kleurrijke levens samen. De zee houdt vast, laat los houdt vast... laat los. Jij liet los met de februaristorm en bent alleen op pad gegaan... Maar ik ken jouw spoor, volg je gauw. Lieve, mooie man, mijn rij- en reisgenoot, ik vind je terug op het strand van Dranggafjördur.'

Ik leerde Ineke kennen in 1989, in de tijd dat ik jazz  en geïmproviseerde muziek programmeerde in de provincie Groningen. Het was via Dini Voogd (http://jowillems.blogspot.com/2015/01/ - een goede vriendin van Ineke en Fiebko) dat ik hoorde dat Tripscompagnie een eigen muziekpodium wilde oprichten in het dorpshuis Nooitgedacht. Het zou Trips Rythm moeten gaan heten. Ik reed er in mijn oranje Opel Kadet heen. Bij deze eerste ontmoeting vertelde Ineke, terwijl ze me een rondleiding gaf over de boerderij - dat een wens van haar van toen ze nog een meisje was, was uitgekomen: trouwen met een boer. Ook een andere wens was uitgekomen: haar eigen paard. Een prachtig, in mijn ogen ontzaglijk groot dier, waar ik het voor in mijn broek deed. Maar... ze wilde ook graag concerten in Nooitgedacht. 

Mijn fanfare zat in die tijd wat om optredens verlegen. Dus stelde ik voor het podium op vrijdag 13 oktober 1989 feestelijk open te laten blazen door De Eendracht Ezinge. Met wijlen mijnheer Dijo op de bok. Ik heb helaas niet kunnen achterhalen van wie de beneden staande tekening is.



De burgemeester had hoogdravende woorden vooraf en na ons kwam een bluesband. Tot 1992 heb ik in Nooitgedacht jazz en geïmproviseerde muziek geprogrammeerd.  Ik herinner me dat ik niet altijd de eenvoudigste muziek koos voor het dorp: Trio Distorzio, Leo van Oostrom met Dick van der Cappelen en John Engels. Wat hielp was dat het publiek bijna bij de musici op schoot moest zitten. En Ineke kon het wel hebben. Maar er waren ook van die hallelujaconcerten, zoals dat met Joop van Enkhuizen, Carlo de Wijs en Han Bennink. Trips Rythm bestaat nog altijd.

Ik ging ander werk doen, Ineke en ik zagen elkaar minder, maar hielden elkaar een beetje in het oog. Steeds wanneer we elkaar troffen was daar die vanzelfsprekendheid. Want Ineke was een open mens, nieuwsgierig, zat vol plannen en putte energie uit een opgewekte levensader. Ik wist dat Fiebko al een paar jaar ziek was. Maar toen ik deze week op Facebook bij Arnold Groen (toneelmeester van 't Kielzog) las, dat Ineke nog geen maand na haar grote liefde Fiebko is gestorven, was ik even uit het lood. Vandaag kwam de kaart. Vaarwel, zondagskinds.

woensdag 25 maart 2020

Da Vinci - Dame met hermelijn (1490)



Krakau, 25 februari 2019. Wat een buitengewoon gezicht van die jonge vrouw, die net als dat fantasiewezen in haar armen licht opschrikt – als door het onverwacht knarsen van een zich openende deur. Ze kijken naar rechts. Het beestje in haar armen zet zijn klauwen in het lijf van de jonge vrouw om zich op te richten. Voor een moment hebben vrouw noch wezen oog voor mij die voor ze staat. Je bestaat niet, museumbezoeker. En dat duurt zolang als je voor het schilderij staat.

dinsdag 24 maart 2020

Out of Eden - Gustave Doré

Ik was vandaag op ons platdakje en in de tuin in de weer, toen me een lichtje opging. God, zo dacht ik, was een beetje als ik. Bevlogen, de geestdrift overvalt je en dan iedereen uit de weg: aan de slag. Maar we zijn beiden niet erg handig. En dat laatste vinden we ook niet zo heel echt erg. Mijn vader repareerde tenslotte ook alles met één hamer en wat spijkers. Dat zit.

Toen ik van het platdak alle bladeren verwijderd had en al staande met een voet op de ladder nog even mijn keurende blik over die paar vierkante meter liet dwalen, overwoog ik of ik het zó wel kon achterlaten. Dat was het moment van verlichting, ik dacht aan god, hoe zij daar gestaan had - misschien net als ik op een onvast laddertje - na zes dagen geestdriftig klungelen en passen en meten. 

'Mwaaaaaahhhh', hoorde ik haar na een paar tellen. 'Het is wel goed zo.' 


In één ding verschillen we toch echt van elkaar: ik geef achteraf de schuld tenminste niet aan iemand anders.

zondag 26 januari 2020

Trio Massot/Florizone/Horbaczewski bij Jazz in Feerwerd


Beste jazzvrienden,

Ter herinnering: volgende week zondag 2 februari om 15.00 uur is er een optreden van het unieke Belgische trio Massot/Florizoone/Horbaczewski in Feerwerd. 

Veel mensen hebben al voor dit concert gereserveerd, er is nog een beperkt aantal kaarten beschikbaar. 

Reserveren kan op info@jazzinfeerwerd.nl of via onze website www.jazzinfeerwerd.nl. Kaarten zijn ook verkrijgbaar op locatie of bij de Swingmaster, Pelsterstraat 20, Groningen.

Lokatie: Jacobuskerk Feerwerd


Kassa open 14.30 uur, aanvang concert 15.00 uur. Entree € 15,-.

Jazz in Feerwerd begint 2020 met een optreden van drie illustere zuiderburen: Trio Massot/Florizoone/Horbaczewski. Na het uitbrengen van hun prachtige cd's Cinema Novo en Balades Ephémères alweer een aantal jaren geleden is het trio nog steeds springlevend en wordt er gewerkt aan een nieuw repertoire.


Het trio heeft een bijzondere samenstelling, met Michel Massot op tuba, euphonium en trombone, Tuur Florizoone op accordeon en Marine Horbaczewski op cello. Het drietal maakt avontuurlijke muziek die aanschurkt tegen jazz en hedendaags klassiek. De composities hebben vaak een filmisch karakter. Al improviserend tovert het drietal verrassende, meest prettig gestoorde, maar bovenal ontroerende klanken uit hun instrumenten. Hun muziek is melodieus en verhalend en ademt een onuitputtelijke lust naar avontuur. Onlangs trad het trio in hun programma Secrets op met sopraan Claron McFadden, met als resultaat een opmerkelijke mix van jazz, kamermuziek en vocale klassieke muziek.



Michel Massot is klassiek geschoold en maakte furore maakte in verschillende jazzensembles, waaronder het bekende Trio Grande. Hij laat zien hoe een tuba graag bespeeld wordt. Als geen ander haalt hij de gekste klanken, de strakste baslijnen en de mooiste melodieën uit zijn instrument. Michel doceert vrije improvisatie aan het Conservatorium van Luik.



Tuur Florizoone is een graag geziene gast in onze omgeving en trad diverse keren op bij de ZomerJazzFietsTour, o.a met trompettist Eric Vloeimans en cellist Jörg Brinkmann in Oliver's Cinema en onlangs nog met saxofonist Philippe Laloy en contrabassist Vincent Noiret met Tricycle, dat nu 20 jaar bestaat en zojuist de prachtige cd Zoom heeft uitgebracht.

Marine Horbaczewski studeerde cello aan het Conservatorium van Luik en volgde improvisatielessen bij Garrett List en Michel Massot. Ze speelt zowel in klassieke ensembles als in meer experimentele groepen en vormt in die zin een perfecte combinatie met Michel Massot en Tuur Florizoone.

vrijdag 10 januari 2020

Te gast bij Cinema Hogeland Warffum - 17 januari om 20:30 uur in het Huiskamercafé


Stichting Cinema Hogeland vertoont regelmatig speelfilms en documentaires die een relatie hebben met het Hogeland en zijn inwoners. De eerstkomende vrijdagen - 10 en 17 januari zijn dat de hier afgebeelde films. 17 januari 2020 is een Beeldlijnavond. Als inleiding tot de twee films interviewt Louis Stiller mij. Ik zie er naar uit. Voor uitgebreide informatie klik op http://cinemahethogeland.nl/programma/