Immortelle XLIX Piet Paaltjens in het Kerkraads

Rond 1986 vatte Arjaan van Nimwegen het plan op om de onsterfelijke Immortelle XLIX van Piet Paaltjes in zoveel mogelijk talen te vertalen. Van de negentig vertalingen heb ik de Kerkraadse voor mijn rekening genomen. Helaas, wie de vertalingen zou willen lezen in het Azteeks, het spijkerschrift, het Bahasa, Buginees of welke andere vreemde taal, het prachtige uitgegeven werkje De polyglotte melkboer is al lang, al heel lang niet meer te krijgen. Het is niet alleen een wonder aan taal, maar ook vormgeving en druk, aangezien elk vertaling zijn eigen vormgever en drukker heeft gehad.
Plezier kun je er wel nog van hebben. Zo heeft Io Vivat, de rederijkerskamer van Garnwerd het werkje ooit nog gebruikt in een voorstelling en ik heb regisseur en operazanger (tenor) Charles Hens in mijn werkkamer op de vloer geplant en hem opdracht te geven zich te redden met het Kerkraads. Geniet er maar van. 



Voor wie de Immortelle XLIX nog niet kent, hier is de Nederlandse versie:



Wel menigmaal zei de melkboer
des morgens tot haar meid:
'De stoep is weer nat.' Och, hij wist niet,
dat er 's nachts op die stoep was geschreid.

Nu, dat hij en de meid het niet wisten,
dat was minder; - maar dat zij
er hoegenaamd niets van vermoedde,
dat was wel hard voor mij.

Leestafel 2

Vanochtend aan Jan Brandt - Gegen die Welt - begonnen. Een meer dan 900 pagina's tellend debuut van een Oostfries die met dit epos Leer op de wereldkaart van de literatuur stampt. Ik had niet gedacht dat wanneer je 60 km over het litteken - formidabele term van Nanne Tepper verderop oostwaarts raast, dat je dan in een stadje terecht komt dat met Jericho vergeleken kan worden. We zullen zien. Het begin deed mijn hart in elk geval sneller slaan.

Leestafel 1

Gisternacht ben ik begonnen aan De hemel van Heivisj van Benny Lindenlauf. Het belooft weer een even prachtig young adult - alsof je een haar tussen je tanden uitrekt, vieze aanduiding voor jong volwassene - verhaal te worden als de voorganger: Negen Open Armen.

Uitgeverij Querido beweert dat je De hemel van Heivisj ook kunt lezen zonder eerst Negen Open Armen gelezen te hebben. Maar volgens mij mis je dan net zoveel als wanneer je À la recherche van Proust in deel vier begint.

Hoe dit ook allemaal zij: voor wie uit de balzak van Nederland komt zijn beide boeken een must, voor wie uit de rest van dit rare land komt, mag zich verbazen over de lichtheid, de ontroering en de verhalenrijkdom van deze jonge schrijver.