zondag 31 augustus 2014

Vrijwilligers bij ZJFT 2014 Leegkerk





Noorderzon en ZJFT




Berlin - Perhaps all the dragons

Noorderzon zit er na vandaag op - een druilerige zondag. Hadden de weerpieten het bij het rechte eind gehad, het festival was in het water gevallen. Niets van dat alles. Een paar voorstellingen schoten helaas door in het uitmelken van hun concept en werden daardoor regelrechte zeperds. Maar niet Perhaps all the dragons van Berlin (Bart Baele en Yves Degryse). Samen met yMusic, het Montage Ensemble en The Measure of all things (Sam Greene) stak Berlin met kop en schouder boven de rest uit (die ik gezien heb, kanjétsjna!). 

29 waar gebeurde verhalen. Je beleeft er zes direct mee. De andere 23 krijg je meer of iets minder via de zijlijn mee. Niemand die: 'Geert! Geert! Komt eens hier met uwen emmer' mist. Perhaps all the dragons werkt. Ik hing meteen aan de lippen van die Nederlandse berger van de Koersk in Moermansk, klooide gewillig met de zeven dwergen van de Italiaanse agoge, maar vond het ondertussen jammer dat mijn voorganger zelf een dwerg was: anders had ik lekker die Italiaanse sopraan gehad. Maar dan kwam dat joch van de KSA. Dat is een Vlaamse scoutingbeweging - Laurens en Thomas hebben daar veel gelukkige jaren bij doorgebracht; uniformen altijd vuil, maar Jetty zaagde daar niet over -. 
Ergens ten zuiden van Lyon ging de KSA graffiti verwijderen. Ook in de grotten. Ja, je ziet hem al aankomen: Lascaux. Maar hij is er niet minder lollig om. Daarna de Zes stappen der scheiding (heb ik dat goed?) uitgelegd door een Russische massapsycholoog. Om te eindigen met de Deense sluipschutter. Dertig minuten verhalen om de kop, goed gespeeld. Je vergeet dat het theater is. Ik hou van die illusie. Hoef ik er niet over na te denken. Ik bedoel, ik merk dan niet dat ik er over nadenk. Ik ben dan lui als de sluipschutter die bedenkt dat ie vandaag eens heerlijk het bed kan houden. De kogels vinden hun doel van zelf.

Tobias Delius, Wilbert de Joode en Michael Vatcher in een welverdiend dolce far niente 
uitkijken op de ijsbaan van Garnwerd

ZJFT 2014. Kaartverkoop bij de kerk van Leegkerk. Als vrijwilliger. Toch twee-en-een-half liedje meegepikt van de muzikale, verbale en orale vertolkingen van Luceberts dubbelkunstenaarschap. Tobias Delius, Eric Boeren, Michael Vatcher, Guus Jansen, Wilbert de Joode en Marie Guilleray brachten muziek om de oren wijd open te zetten, het geluid prikte tot in mijn kont. Wanneer de buitelende lijnen, licks en riffs zich dan onverwacht 'walgelijk tonaal en harmonieus' mengden, dan sprongen de tranen me in de ogen. Muziek als peper: maakt het opgediende kruidig, haalt de smaak ervan omhoog en krijg je het in je neus, niest je je vanzelf weer gezond.

Later op de dag op de fiets naar Lageland voor het bruiloftsfeest van Nina en Simon. Gerard Reve verzuchtte al eens: 'Waar hebben we het aan verdiend?'    

Registratie Mozart en Salieri 12 en 13 april



Clay Records heeft Mozart en Salieri opgenomen tijdens de uitvoeringen van 12 en 13 april 2014 in ICO De Schalm, Assen en De Oosterpoort, Gronngen. Hier is de link naar de volledige registratie. Belangrijkste gegevens: Mozart en Salieri van Nikolaj Rimskij Korsakov (naar het poëem van Aleksandr Poesjkin), uitgevoerd nav het 40-jarig jubileum van het Symfonie-orkest De Harmonie onder de bezielende leiding van Gerard Wiarda. Regie: Sybrand van der Werf; Mozart: François Soons; Salieri: Wim van den Driessche; vertaling libretto: van mijn hand. Bijzondere rol van Michiel Hillen als blinde violist.   

zondag 3 augustus 2014

Bert van der Haar (1950 - 2014) - als een buizerd of rode wouw

'Het is zo prachtig
om als een buizerd
of een rode wouw
in de lucht te hangen
en op pure zonne-energie
steeds hoger te komen,
niet in woorden om te zetten.'

Bert van der Haar
Northeim 22 juli 2014


Op 26 juli zat Bert rond 16 uur op het kleine vliegveld Sultmer Berg - een kilometer van Northeim vandaan - gereed voor zijn vlucht in een Rolladen Schneider LS-4. Hij had de tijd van zijn leven. Zweefvliegen was een van zijn grote passies - naast muziek en het dirigeren van het muziekgezelschap De Eendracht. Zijn duim ging omhoog. Een brede lach op zijn gezicht. Hij was zover. De lier trok aan, het vliegtuig schoot de lucht in. Wat daarna gebeurde weet niemand zeker. Op 45 meter stortte het vliegtuig stuurloos neer. Bert was op slag dood. Niet in woorden om te zetten. 


Bert was de ideale dirigent voor ons soms balorig, eigengerijd muziekgezelschap. Twintig jaar stond hij op de bok. In die twintig jaar is hij ieder van ons erg lief en dierbaar geworden. Hij gaf je het gevoel dat wanneer je naar de repetitie kwam, dat je thuis kwam. Zoals Herman Groothuis - onze drummer - het omschreef: Bert was niet het type dirigent die je uitfoeterde wanneer je weer eens te laat kwam (en Herman komt altijd - net als ik - te laat). Bert groette je met een warme glimlach: 'Blij dat je er bent.'  

Bert was een zachtmoedig man. Maar dat wil niet zeggen, dat hij niet gedreven was. Integendeel. Zijn agenda zat propvol. Alsof hij uit alles wilde halen, wat er uit een dag te halen viel. Zonder daardoor de grond onder de bodem te verliezen (een dijoisme). Hij had geen oogkleppen op. Bert was een aardse man, die naast hard werken kon genieten van de warme kanten van het leven.


Bert was het centrum van De Eendracht zonder dat je je daarvan aldoor bewust was. Hij zorgde ervoor dat we Bachs koralenboek aanschaften. Een behoorlijke uitgave voor een kleine club als de onze. Maar hij was ervan overtuigd dat deze aanschaf de kwaliteit van het orkest ten goede kwam. En gelijk had hij. Zo'n vijftien jaar geleden (?) startte de traditie dat we elke repetitie starten met één of twee koralen van Bach. De eerste was nummer 10. Bert noteerde elke week met potlood bij de desbetreffende koraal aan wie hij het stuk die week opdroeg: dat kon een componist of muzikant zijn die in die week geboren of gestorven was - of een ander iemand die iets voor hem in die week betekende. De combinatie Bach en Bert heeft De Eendracht meer dan goed gedaan. 


Bert had een onderzoekende geest. Het gaf niet of het om het genieten van een glas wijn ging, een huis (ver-)bouwen, modelvliegtuigjes bouwen, koken, tuinieren, zweefvliegen, dirigeren, les geven, trompet spelen (wat hij in de Jazz Fanfare deed): hij straalde bij al die bezigheden een hartverwarmende combinatie uit van kunde en plezier. En zoals gezegd: hij had een fijn gevoel voor waar de grenzen aan de kunde lagen, waar het doordrukken het plezier vergalt. Wanneer die hoge C er niet in zat, dan kon je hem beter naar beneden octaveren. Dan klonk hij zuiver. Aards was Bert, inderdaad. 'Ik zie een vrouw het liefst in spijkerbroek. Met wandelschoenen aan. Dat vind ik het mooiste.' 


Bert, opgebaard op een van zijn liefste plekken in huis: zijn werkschuur.